WOONERF
VAN ONS MAG HET ER ZEKER KOMEN
MAAR LAAT ONS MET RUST
Naièf zou je het zo kunnen stellen vroeger woonden de
„welgestelden" in de stad en de armen in een hutje op de
buiten, ieder was tevreden. De armen hadden lucht, vrede
en rust de rijken konden door de straten paraderen met
hun nieuwste hoed.
Met de industriële revolutie (de mensen zouden door de
machines veel meer kunnen bezitten) wou iedereen in de
stad wonen bij de fabriek. De stad werd vuil, maar je kon
na tien minuutjes aan het sluiske zijn, waar je herademend
viskes kon vangen naast de wei van de boer. Maar die
„welgestelden" wilden niet alleen even herademen, maar
kochten de gronden buiten de stad en bouwden villa's met
grote tuinen. Je moet steeds verder en verder gaan om nog
eens langs een veld te wandelen. De „betergestelden"
trokken zich geen barst aan van de grauwe grijsheid van
die straten in de stad. De rest, waarvan de kinderen nu te
ver moesten gaan om nog eens een koe te zien, waren
immers de „mindergestelden", hadden toch niets in de pap
te brokken, want het waren de simpele arbeiders. Boven
dien waren die „arbeidersstraten" ideale parkeerplaatsen
voor de auto's van de in de villa wonende, winkelende
„dame". Tussen die auto's speelden de kinderen dan
maar.
Aangezien het stadsbestuur voor dergelijke problemen
geen oplossingen gaf, kwam onder Vies Oilsjt-impuls de
aktie Woonerf-Sint Kamielstraat tot stand. Het zou een
prachtig slagende aktie worden. Mensen van het struk-
tuurplan waren enthousiast, het stadsbestuur (Openbare
Werken) vond het maar logisch dat er „beter" diende
geleefd te worden in Aalst op de nationale woonerf-dag
in het K.V.I.V te Antwerpen werd het als hét voor
beeld tentoongesteld Panorama (TV) bracht de aktie
voor miljoenen enthousiasten 90 procent van de straat
zelf waren er voor. Architektuurscholen vragen zelfs
mensen van Aalst bijzondere gastcolleges over het woon-
nerf te komen geven. Maar... hoe deerlijk hebben wij ons
vergist.
Toen de eerste informatie voorbij was, werd besloten tot
een eerste buurtvergadering slechts op vier mensen na,
bleek plots niemand te kunnen komen. Ondanks zeer
positief werd gereageerd op de woonerfidee, bleek „Ja
meneer, ze hebben al genoeg met mij gesold, ze doen alles
voor de rijken, maar voor ons eenvoudige mensen daar
gaan ze toch niets voor doen. Ik heb al drie keer moeten
verhuizen omdat mijn huizeken moest ruimen voor
appartementen, of garageboxen, nee, ik heb zo leren leven
en 't zal ook zo blijven, en mijn dochterken is juist ziek, ik
kan niet weg".
Het maatschappelijk probleem wordt hierdoor maar
weer eens geïllustreerd. De welgestelden vragen on
danks hun hoeveelheid nog meer, zij die het nodig heb
ben, vragen niets. Juist daarom gaan we verder met de
aktie en plannen op zaterdag 1 oktober een woonerfdag.
Op die dag willen we de mensen uit de St.-Kamielstraat en
ook andere belangstellenden (er is meer dan een straat in
Aalst waar dergelijk woonerf de leefsituatie van de be
woners kan verbeteren) tonen wat een woonerf is en
informatie daaromtrent doorgeven. Voor suggesties en
ideeën staan we natuurlijk altijd open.
We nodigen iedereen dan ook alvast uit en vragen groepe
ringen of individuen die aan het organiseren ervan willen
meewerken, kontakt met ons op te nemen. Op donderdag
1 september 20.00 u. moet u er ook bij zijn
„WINKELIER DE NEVE WOONT IN GEEN
WOONERF" ZEGT SCHEPEN DE NEVE
Wil je tegenwoordig langs het Sint-Jorisstraatje,
van de Zoutstraat naar de Hopmarkt (of omgekeerd)
dan stuit je op een hoop kasseien en zand, bedrij
vige kasseiers,....
Jawel, het Sint-Jorisstraatje wordt (volgens sche
pen de Neve) een „woonerf". Als je even in de vo
rige nummers van Vies Oilsjt de artikels over
„woonerven" herleest en vergelijkt met deze reali
satie, stel je je toch wel enkele vragen niet Zo
doen wij ook.
„Woonerf" is een poging om de eisen van het wonen
te verzoenen met die van het verkeer. Het is dus
geen verkeersvrije, maar een verkeersarme straat.
Spelende kinderen, groenbeplanting, wandelaars,...
hebben voorrang.
Het uitgangspunt van de realisatie in Sint-Joris
straatje is wellicht niet het veiliger maken voor
spelende kinderen en creëren van rustige zithoekjes
voor de bewoners.
Dit kan dus niet zomaar een woonerf genoemd
worden, maar een winkelwandelstraat waar het aan
genamer en veiliger winkelen centraal staat.
Voor Jan de Neve en zijn familie zal dit zeker geen
slechte zaak zijn.
