i 0m, I HUISVUIL I MILIEU Er verandert wat in de stad Aalst. Vanaf 1 januari 1978 krijgt onze schepen van leefmilieu het vuile milieu erbij. De hygiënische dienst (ophalen van huisvuil e.d.m.) behoren dan tot haar (on)bevoegdheid. Een eerste maatregel men zal het huisvuil ophalen in papieren zakken (rantsoen 50 per jaar, zoniet 500 fr. voor 50 nieuwe zakken), voorlopig echter wor den onze vuilnisbakken ook nog geleegd. Na 'n overgangsperiode van een jaar van vuilnis-bak-zak gaan we uit eindelijk weer over naar 'n uniform systeem. Een consumptie-maatregel die positief zou kunnen zijn als men het huisvuil zou scheiden nl. papier apart, glas apart, de rest apart. Daarover gingen verschei dene leefmilieuverenigingen pra ten met de toekomstige schepen in kwestie. Daarover had men blijkbaar nog niet nagedacht want „ALS dat meer ZOU kosten, is dat niet haalbaar". Wat wel al be rekend was, is de belasting op het huisvuil, die met 100 procent de hoogte ingaat. Dit komt waar schijnlijk door de tijdwinst die de mannen van de vuilkar zullen ma ken met het niet meer hoeven terugwerpen van de lege vuilbak ken. HUISVUIL II Vanaf januari zetten we onze vuilzak aan de deur. Dit heeft in elk geval één voordeel. Voorver- strooide mensen is het zachter vallen. Met die zakken wil men echter blijkbaar een reden vinden om de belasting op het huisvuil te verdubbelen zegge en schrijve verdubbelen. Of nu de reden kostprijs van de zakken is of het feit dat de Intercommunale van het Land van Aalst de prijs ver hoogt voor het storten op haar stort in Voorde, wil ik in het midden laten. In elk geval er blijkt maar weer eens dat er hier in Aalst ofwel niemand is die doordenkt ofwel dat er niemand is die een degelijke oplossing weet door te drukken. De Intercom munale heeft jaren geleden de huisvuilverwerking tot zijn actie terrein gekozen. Spijtig genoeg voelden de werkers van de Inter communale zich terzelfdertijd ook aangetrokken tot de revalua tie van onze zieke gron den. Deze lieden zochten koorts achtig naar de mooiste natuurge bieden in het Aalsterse. De Welle- meersen, de Molenbeekmeersen. Tenslotte vonden ze tot hun op luchting een brongebied in Voorde waar ze hun vuil konden kwijtraken. In die tijd werd hun herhaaldelijk de zandwinnings groeven in Vlierzele voorgesteld. Een oplossing op lange termijn, aanvaardbaar voor milieuvereni gingen. Maar men wou er niet van weten. Eerst moest men de laatste natuurlijke gebieden reva lueren. Eureka Na jaren hebben deze democraten toch dé oplos sing gevonden Vlierzele Sans Rancune. Het moet gezegd wor den we zijn voor jaren van ons vuil verlost. Herwaardering grens van Aalst-Nieuwerkerken een zone van openbaar nut. Men bedoelde hiermee natuurlijk zie kenhuizen, verblijven voor ouden van dagen, Maar langs welke duistere wegen ook kreeg de Generale Bankmaat- schappij een bouwvergunning voor een administratief centrum van de zetel Aalst. Men wijzigde dat reliëf, bouwde een masto dont die in het natuurlijk kader niet paste. Dus werd het natuur lijk kader aangepast. Heel even kregen de milieuverenigingen (Raldes - Werkgroep Leefmilieu Aalst) kans te protesteren. Er werd nl. een De Commodo et In- commodo opgehangen voor de aanleg van 'n bovengrondse leiding voor „den Intervapeur". Deze leiding zou het natuurlijk landschap sterk verstoren. Omdat het niet haalbaar was om finan ciële en technische redenen deze ondergronds te leggen (in de stad wel) werd uiteindelijk een zoge naamde wisseloplossing voorge steld, gesteund door de laarzen- 'ikkende politiekers. Die oplos sing, nl. het groenverven van de leiding en een camouflerende be groeiing, werd tenslotte mistroos tig door bovenvermelde vereni gingen aangenomen de leiding kwam er, de begroeiing en het verflaagje niet. (een onderzoek) omtrent het voor- en nadeel. WAAR BLIJFT DE VERF J Bij het ontwerp van het Gewest- j plan Aalst voorzag men op de 1 I 1^ L

Digitaal krantenarchief - Stadsarchief Aalst

Vies Oilsjt | 1978 | | pagina 8