mwnmta nnwriAmMiiiiiintim n
EVER MEULEH OVER ME! '68
MNinwwiMiiiiMiKiviNAiniiNivuuNHiiiiitrainiuirauinia/iHWNiiiK
terug m
DE GARAGEFRED
TOT JUNI NEMEN
ÜE DB METRO...
ABONNEMENT
STADSKRANT BURCHTSTRAAT 20 9300 AALST i
TEL. 053/70.28.71
na 19.00 u.
MEI 68
Losnummer 20 fr.
Abonnement 200 fr.
Rek. 001-0476202-08
van Stadskrant
Burchtstraat 20
9300 Aalst
DE GENERATIE DIE DE MEI-OPSTAND VAN
'68 ZOU MOETEN HERDENKEN ZIT MET EEN
IDENTITEITSKRISIS, EEN ZWARE HYPOTEEK,
EEN MOEILIJK HUWELIJK EN MET EEN BE
STUUR DAT NIETS DOET AAN DE DOFFE
ELLENDE VAN DE WERKLOOSHEID.
(Vrij naar Vrij Nederland)
Wij hebben er de laatste dagen balen van. Wij stonden
op de barrikaden in '68 en voelen nu nog die kater. In
mei '68 kon immers alles. Het was de zoete tijd van
„L 'imagination au pouvoir" en van „La liberté est un
état d'esprit". En wat is er van overgebleven niets,
niets dan doffe ellende en een hoop dertigers die het
allang niet meer zien zitten I
Sommigen hebben gekozen voor het geweld en zijn er
dan ook aan ten onder gegaan en gezelfmoord (Baa-
der, Raspe, Meinhoff, Enslin), weer anderen zijn in de
grijze massa verdwaald, zichzelf zoekend en zijn mis
tevreden ouwe zakken geworden, terwijl een klein ge
deelte toch nog iets van die libertijnse geest van '68
wil levend houden in geschriften, pamfletten, brochu
res.
Maar deze laatsten worden opnieuw gekonfronteerd
met onze grijze apatische maatschappij, waar verdom
me niets verandert, waar alle persoonlijkheid wordt
kapotgemaakt door de uitgelokte krisis.
Zij durven niet meer op straat komen - omwille van
hun goeie baan - en lopen elke dag opnieuw als sla
pende robotten naar de trein in hun nette Claude Bal-
main-pakjes met gesteven hemd en das, terwijl ze die
das haten, dat dure pak liefst zouden ruilen voor een
makkelijk zittende jeans. De knikkers van nee meneer,
ja meneer, zeker meneer, komt in orde meneer, mijn
werk is mijn hobby, meneer, wat wilt u nog meer en
loop nu naar de pomp meneer, want ik wil vrij zijn I
Ik wil werken. Hard werken Dag en nacht. Maar al
leen aan datgene dat ik het liefst doe. Dat huis met
een tuintje komt nog wel, morgen, overmorgen mis
schien En die tikmachine, och ja, die zal ik wel eens
gaan aanpakken nadat ik met mijn zoontje en vrouw
tje wat gestoeid heb. Maar ik droom. Want daar gaat
alweer het sein dat ons tot robotten maakt. En dus la
ten we alles maar in de steek om met een zuur gezicht
een zuur maandloon te gaan verdienen. En oppassen,
vooral oppassen dat ze het niet te weten komen van
mijn vrije geest.
Een vrije geest die op acht uur zo afgestompt wordt
dat ik niet vergeten mag mijn valiumpillen bij de dok
ter te halen en mijn opwekpillen om straks opnieuw
te kunnen beginnen. Het stoeien met mijn zoontje,
het vrijen is voor het week-end misschien I Ik heb dan
wat kunnen lezen, ik ben niet zo moe.
Tikkend moetik figuurlijk) mijn vuisten ballen I Waar
om ga ik niet schreeuwen dat ze allemaal de pot op
kunnen en dan stilletjes verdwijnen met de noorder
zon, zoals in dat liedje. Weer naar de ouwe makkers
en vriendinnen, weer gaan werken aan de revolutie.
En al is die dan niet voor morgen, overmorgen is ook
goed, als we maar kunnen vrij zijn. Leven onder de
zon. En wat vandaag niet moet, kan morgen ook wel I
Ik stop met tikken want anders zeggen ze dat ik door
draai en stoppen ze me in een gesticht voor psychisch
gestoorden. Misschien de enige mogelijkheid om aan
deze krankzinnige wereld nog te ontsnappen.
Een gebroken Jan Raap.
KOPIJ
Alle kopij voor nr. 7 moet binnen zijn vóór 16 mei 1978.
Vies Oilsjt wil een blad zijn voor iedereen die zinnige din- B
gen over het leven in onze stad te vertellen heeft. Ook uw
medewerking wordt gewaardeerd. Om een volkstoeloop te
vermijden, is het echter nodig dat u vooraf kontakt op-
neemt met het sekretariaat 053/70.28.71 (vanaf 19.00 u. j>
niet op maandag 9
OPEN RE DA KT IE RAAD
