lite,
I
wmniMMHmMIftWIMtUIIIMIMWMM i
WNinWIWigillMIIWItyiHiJIUWIU
uwinNmiuimiuiiiioAMMi»
l 1
i
*-4
lillMi
-
i 1
9
K.A.V. VERBOND AALST
VRAAGT UITLEG
tilwniln
if*-
Van Schandevijl, het bizarre type met de haviks-
blik, zal wel altijd ergens de gemoederen verontrusten
net zoals zijn kortverhalen de adem doen stokken. Is
het dat vreemde, die suggestie van leegheid, desoriën
tatie of melancholie Oordeel maar zelf
ledereen keek aandachtig toe, gespannen tot het
uiterste. Straks was het hun beurt. De kaarten werden
rondgedeeld aan de eerste vier. Eén keek opgelucht en
zei „Ik niet". Dus ging het tussen de drie overblij-
venden. Aarzelend zei de tweede „Ik vraag". De an
deren begonnen bevrijd te lachen. Hij stond op, ging
naar de deur en sprong van de trein.
De volgende vier namen plaats. Opnieuw gingen de
kaarten rond. Niemand keek opgelucht, het zweet
stond op hun voorhoofd. „Klaveren". De kaarten
werden verder uitgedeeld. „De Dame is met mij", „Ik
ga met de Heer". Ze legden hun kaarten open op het
tafeltje. Eén van de vier werd bloedrood, zijn aderen
klopten in zijn hals. „Ik vraag", fluisterend kwam het
uit zijn mond. Zwijgend stond hij recht, liep naar de
deur en sprong naar de dood.
Weer wilden er vier beginnen... er waren er maar drie.
De vierde bleef staan. „Ik doe niet mee", zei hij.
ledereen keek verbaasd, sprak door elkaar, niet be
grijpend. Dit was nog nooit gebeurd I
„Ik spring er zo wel af". Stilte. „Die moet gek zijn",
dacht iedereen. Hij ging naar de deur en sprong glim
lachend naar zijn einde. Stilte. Niemand keek elkaar
aan. Hij had de sfeer helemaal bedorven. „Hij is nooit
normaal geweest", zei iemand aarzelend. „Dat is waar",
beaamde een andere. De volgende vier zetten zich
neer, de kaarten werden rondgedeeld. En opnieuw
dacht iemand „Ik doe niet mee
JÉ;
,:'V
V 1
1 1
AAN DE PAUS.
De K.A.V. heefteen brief geschre
ven aan Mgr. Cardinale en Mgr.
Suenens om meer uitleg over de
mededeling omtrent het reisver
bod van Camara, wat hen dus
blijkbaar niet verheugd heeft.
„Mijnheer de Nuntius (Kardinaal),
De bestuursleden van de Kristelij-
ke Arbeiders Vrouwengilde (KAV)
in vergadering samen op 21-3-'78
wensen U hun bezorgdheid uit te
drukken over de mededeling dat
Mgr. Camara verbod heeft gekre
gen zijn land te verlaten. Het zou
ons tot dankbaarheid stemmen als
wij de redenen van deze maatregel
mochten kennen. Immers als Kris
tenen en als beweging voelen wij
ons sterk verbonden met de aktie
van Mgr. Camara voor de meest
kwetsbaren in de maatschappij.
Wij herkennen in Helder Camara
iemand, die vanuit een sterke evan
gelische bewogenheid zich ten vol
le inzet voor een rechtvaardige we
reldordening. Wij willen u even
eens onze bezorgdheid uitdrukken
voor de reakties bij onze jeugd.
Wij ervaren bij hen een pijnlijke
vervreemding van de kerk die hen
steeds minder geloofwaardig over
komt. Mogen wij U, Monseigneur,
beleefd vragen onze bekommernis
aan Zijne Heiligheid Paus Paulus
te willen overmaken".
Tot daar de brief van de K.A.V.
- Staan zij alleen in het Aalsterse
met hun reaktie
ONTWAPENEN.
In De Volksmacht van 7 april von
den we een bijdrage over een tus
senkomst van senator Verlaysen
op de senaatszitting van 23 maart.
Aanleiding was de goedkeuring
van het internationaal akkoord
voor het bestrijden van bacteriolo
gische (biologische) wapens.
Wij citeren „Na zich verheugd te
hebben over deze belangrijke stap
op de weg naar de ontwapening en
de rol door België in deze aangele
genheid gespeeld, drong hij aan
opdat ook zo spoedig mogelijk een
internationaal akkoord zou geslo
ten worden om de chemische wa
pens (gifgassen e.d.) uit de wereld
te helpen.
Zeer kon kreet vroeg Wim dat de
Belgische regering het initiatief
zou nemen en zou voorstellen
De ontwikkeling en de pro-
duktie van die wapens te ver
bieden
De verspreiding van deze wa
pens te verbieden (wapenhan
del)
Het aanleggen van voorraden
te verbieden
De bestaande voorraden te
vernietigen op een gecontro
leerde wijze en zonder gevaar
voor de bevolking
Deze aktie te laten geschieden
onder de controle van de vei
ligheidsraad.
Voor wat het eigen grondgebied
betreft vroeg hij dat een zeer ern
stige controle zou uitgeoefend
worden in deze instellingen, waar
om wetenschappelijke of medische
redenen deze gevaarlijke produk-
ten geproduceerd worden.
Laat ons hopen dat zijn oproep
(of was het een noodkreet) in goe
de aarde valt en eerlang dit belang
rijk akkoord tot stand komt".
Tot zover de versie van De Volks
macht.
Wij van onze kant hopen dat wij bij
het debat rond de neutronenbom
een gelijkaardige tussenkomst
mogen verwachten.
i
l
