iMnKis ■'fswwsma»: - VIES OILSJT - VIES OILSJT - VIES OILSJT - VIES OILSJT - VIES OILSJT - VIES OILSJT - VIES OILSJT - VIES OILSJT bé bimtetMèttlj. thi'iljH dê beltlè ZdlHsMëH, dé SiHt-Jtfrissttéét SH HU aak dé &»tè Méflrt/tjé» bh 12 jènlërtr' bëf ëëtt ëööfllfcMlHijsUéftJédéHrtfj 1>büE kéét lëdèH ëH dë petè, ih ,.hët PëviljBëH" bddëMétid VIES Ol VIES OILSJT - VIES OILSJT - VIES OILSJT - VIES OILSJT - VIES OILSJT zullen we inderdaad nu hebben Wat krijgen we nou Margot heeft dus toch haar dertigste titel binnengehaald. En dit in ons teergeliefde, alzo chauvinistische Oilsjt. Je moet het maar doen En neem nu maar van mij aan dat de massa nooit kiest voor wie je het verwacht I Zelfs kardinalen -of hoe heten die ook weer- hebben al eens een verrassing in petto zie ,,Rome, de zoveelste eerste paus", alle dagen in de krant). Oppassen hier Het is niet dat wij Margootje die titel niet gun nen. Integendeel Van zeer harte geprofeliciteerd zelfs. Een nieuwe Bloemenfee, een nieuw geluid, denken wij maar clichématig. Alleen hopen we haar eens meer tegen te komen, want persoonlijk hebben we haar nog niet mogen begroeten. Ook ons klassieke interview Portret van een Bloemenfee"zit er ditmaal niet in omdat ons Margootje een beetje te ver woont, want onze fiets is allang versleten. Aber, zei den Duits, houdt iemand haar wel voldoende in de gaten om toe te zien of het wel een volwaardige Bloemenfee is. (Zoals jullie allen weten, was den Duits -nu nog- daar een Groot Specialist in, om iemand in de gaten te houden. (Zie Berlijn 1933-1945" en Duitsland, Ueber Alles" 1950-1978 en verder. Uitg. Wo sind die Blumen geblieben). Daarom stellen wij het stadsbestuur en ook de jongens van de Plezanste Kommissie voor. Margootje een paar maanden als te- werkloze tewerkgestelde aan te stellen als Opper-Bloemenbe- waakster in ons aller stadspark. (Met de boskes doet ze wat ze wil. ledereen heeft recht op privacy. Zie Margootje, de Kris- tine Kieler in pocketformaat", alle dagen op de radio). Wij jongens van Boom-Bomen-Bos waarborgen een verborgen kamera die we te leen hebben van rooie rakkers die ook alles en iedereen in de gaten houden. Op die manier zouden wij ons kunnen overtuigen van het feit dat de laatste bloemenfee wel de beste is. (Vlaamsche spreekwoorden) Zodat we gerust op beide oren kunnen slapen (kan je dat en overtuigd zijn dat ze alle bloemen -ook de pisblommen- met voldoende liefde zorgvuldig verzorgt. (Aanbevolen werk ,,Hoe onderhou ik mijn bloemen" uitg. De Rooie Anjer). Wij willen het in de toekomst niet meer meemaken dat een ge wezen bloemenfee al wat groen is, haat. Zoals wij er eentje kennen van Oilsjt, die in het centrum woont. Deze recente ex- fee is ondertussen geëvolueerd, onder druk van de midden stand waarschijnlijk, tot feeks, ze weigert, JA WEIGERT I, bomen voor haar deur te laten planten. „Omdat ze er zoveel last van heeft". Tis straf, maar het is zo. Zij weigert koppig, enige boom voor haar deur. En bomen zijn toch de bloemen van de stad Wij willen haar naam dan ook niet te grabbel gooien aan onze lezersmassa om de goeie reden dat we de schuld niet willen krijgen dat morgen een of ander groenkomiteefreak een aan slag pleegt op haar eerbaarheid (nou, ja) of haar gevel gaat vol- schiideren met bomen. Of erger nog, met de bevrijding „hem haar af" staat te roepen. Wij zijn nu eenmaal één beschaafde generatie. Wat van vele generaties vóór ons niet kan gezegd worden. (Zie „Vaderlandse Geschiedenis en de Katechismus" uitg. Bosmans) Dus, Margootje, liefkind, zet de beuk erin (letterlijk en figuur lijk) en plant onze straten vol bloemen en bomen (Zie „Power Flower". Uitg. De Hippe Vogel). Want anders zullen we je moeten terecht wijzen en verbannen naar een oord dat alleen de Stalinisten kennen. Waar naar het schijnt duizenden ijs bloemen bloeien en het gras plat en bruin ligt onder kilometers dikke sneeuw. Herinner je je aardrijkskunde maar I Ziberije noemen ze het, geloof ik. (Zie de nieuwe dikke „Larousse Ency"). Maar als het waar is dat Margootje-met-haar-dertig-titels, onze laatste Bloemenfee is, dan zal dit wel niet moeten gebeuren. Dan zullen we haar na één jaar geen veeg uit de pan of een dikke blaam moeten geven, zoals aan onze eigenste ex-fee. Iemand met zoveel titels moet van wanten weten. Wij zijn er dus gerust in I Ons gebeurt niets meer. Met de bloem in de mond scheuren we nu naar een ander ijzer- sterk onderwerp. (Zie „1001 ideeën vnor een sterk kursiefje". Uitgeverij Limburg Jan Raapzaad. Van de autovrije Sint-Jorisstraat was er blijkbaar niemand gekomen om te kla gen. Wel waren de marktkramers, de Grote Markters en vooral de Zoutstra- ters ruim aanwezig. De secretaris van de dekenij, ene meneer De Sutter, ver telde dat niemand van hen tegen de autovrije markt was, maar wel tegen de vorm er moeten namelijk nog auto's op en over de markt mogen rijden De vragen, maar vooral de slogans die dan door het publiek geuit werden, toonden aan dat niemand eigenlijk wist hoe de vork in de steel zat, de plannen waren amper gekend of verkeerd ge ïnterpreteerd. ledereen verdedigde - bang voor het nieuwe - fanatiek zijn eigen win kel Uit sympathie voor de zomerkar- naval van de Koolstraat zette iemand geen terrasjes buiten tijdens de am- bachtsmarkt (10 sept. jl.) maar een andere was kwaad omdat de Nieuw- straat vóórging om ingericht te worden als wandel-winkelstraat (autoarm) ten opzichte van de Zoutstraten. Een ex-bloemenfee die geen boom op zes meter van haar gevel duldt, midden standers die het plots tot ter dood opne men voor marktkramers (alsof die zich zelf niet kunnen verdedigen! omdat ze zélf niet genoeg argumenten tégen een autovrij centrum hebben, en groepen minachten die (volgens hen) niet koop krachtig zijn „Oudjes op banken, daar verdienen we niets aan". Moeten die di rect naar 't reservaat „Schoolkinderen die hun huiswerk verwisselen en hippies die hun veters daar zitten toe te knopen". Vergeten de speelgoedzaken, de schrijf gereiwinkels en kinderboetiekjes dat die grote groep „schoolkinderen" hun klan ten zijn Dat er in de Zoutstraat alleen al een aantal gespecialiseerde zaken zijn waar die „hippies" hun kledij kopen En zelfs al kochten ze niks, er zijn in Aalst meer schoolkinderen, en meer oudjes dan handelaars en de Grote Markt is van IE DE RE EN De middenstanders vergeten dat het centrum niet alleen een reuze-groot-wa renhuis is waarin de auto's gemotori seerde caddy's zijn, maar dat het cen trum ook een culturele plaats is, waar tentoonstellingen en opvoeringen plaats grijpen waar een bibliotheek is ze ver geten dat dat centrum ook een sociaal centrum is, waar de mensen elkaar ont moeten. Alles is niet keiharde business, zoals een zaalroeper die „schalks" maar met minachting vreesde dat er wel eens gevrijd zou kunnen worden op de rust banken (lustbanken) van de Grote Markt. Of zoals zij, die oudere mensen als eco nomisch onnuttig afschrijven en geen leefbare stad wensen en het verschil niet weten tussen Hopmarkt en Houtmarkt, omdat ze zelf ergens op een dikke villa tussen het groen wonen Winkeliers, die zo kortzichtig zijn dat ze denken dat het stadsbestuur het crite rium, de karnavalstoet, de foor en een brandweerdoorgang over de Grote Markt vergeten zijn, doen er goed aan zich eerst eens behoorlijk te informeren en na te denken alvorens in het offensief te gaan tegen een plan waar het grootste gedeelte van de Aalsterse bevolking ach ter staat. En daar kunnen ze zich niet vanaf maken met het foefje dat de stads- enquête van voor een paar jaar, vervalst zou zijn. Waarom hebben ze dan hun standpunt niet uiteengezet, en meege daan aan die enquête Niet dat alles probleemloos is de enkele midden standers, die het probleem van de lang- parkeerplaatsen naar voren brengen, zien de zaak wel raker. Dat de zekerheid moet bestaan dat geen enkele marktkramer zijn plaats verliest na de werken, is maar logisch maar dat is een praktisch probleem dat op te los sen is. En dat de Markt één jaar 'n bouwwerf wordt, brengt ongetwijfeld problemen voor de middenstand mee, waaraan zo veel mogelijk moet gedacht worden. Maar het is belangrijk dat de Aalstenaars, gebruikers en genieters van de Grote Markt en het ganse centrum, in groten getale - én met luide stem - de hande laars eens duidelijk kunnen maken dat zij niet de koningen zijn in de stad, maar wel de klonten I

Digitaal krantenarchief - Stadsarchief Aalst

Vies Oilsjt | 1978 | | pagina 14