iMnKis
■'fswwsma»:
- VIES OILSJT - VIES OILSJT - VIES OILSJT - VIES OILSJT - VIES OILSJT - VIES OILSJT - VIES OILSJT - VIES OILSJT
bé bimtetMèttlj. thi'iljH dê beltlè
ZdlHsMëH, dé SiHt-Jtfrissttéét SH HU
aak dé &»tè Méflrt/tjé» bh 12 jènlërtr'
bëf ëëtt ëööfllfcMlHijsUéftJédéHrtfj 1>büE
kéét lëdèH ëH dë petè, ih ,.hët PëviljBëH"
bddëMétid
VIES Ol
VIES OILSJT - VIES OILSJT - VIES OILSJT - VIES OILSJT - VIES OILSJT
zullen we inderdaad nu hebben Wat krijgen we nou
Margot heeft dus toch haar dertigste titel binnengehaald. En
dit in ons teergeliefde, alzo chauvinistische Oilsjt. Je moet
het maar doen En neem nu maar van mij aan dat de massa
nooit kiest voor wie je het verwacht I Zelfs kardinalen -of hoe
heten die ook weer- hebben al eens een verrassing in petto zie
,,Rome, de zoveelste eerste paus", alle dagen in de krant).
Oppassen hier Het is niet dat wij Margootje die titel niet gun
nen. Integendeel Van zeer harte geprofeliciteerd zelfs. Een
nieuwe Bloemenfee, een nieuw geluid, denken wij maar
clichématig. Alleen hopen we haar eens meer tegen te komen,
want persoonlijk hebben we haar nog niet mogen begroeten.
Ook ons klassieke interview Portret van een Bloemenfee"zit
er ditmaal niet in omdat ons Margootje een beetje te ver
woont, want onze fiets is allang versleten.
Aber, zei den Duits, houdt iemand haar wel voldoende in de
gaten om toe te zien of het wel een volwaardige Bloemenfee
is. (Zoals jullie allen weten, was den Duits -nu nog- daar een
Groot Specialist in, om iemand in de gaten te houden. (Zie
Berlijn 1933-1945" en Duitsland, Ueber Alles" 1950-1978
en verder. Uitg. Wo sind die Blumen geblieben).
Daarom stellen wij het stadsbestuur en ook de jongens van de
Plezanste Kommissie voor. Margootje een paar maanden als te-
werkloze tewerkgestelde aan te stellen als Opper-Bloemenbe-
waakster in ons aller stadspark. (Met de boskes doet ze wat ze
wil. ledereen heeft recht op privacy. Zie Margootje, de Kris-
tine Kieler in pocketformaat", alle dagen op de radio).
Wij jongens van Boom-Bomen-Bos waarborgen een verborgen
kamera die we te leen hebben van rooie rakkers die ook alles
en iedereen in de gaten houden. Op die manier zouden wij ons
kunnen overtuigen van het feit dat de laatste bloemenfee wel
de beste is. (Vlaamsche spreekwoorden)
Zodat we gerust op beide oren kunnen slapen (kan je dat en
overtuigd zijn dat ze alle bloemen -ook de pisblommen- met
voldoende liefde zorgvuldig verzorgt. (Aanbevolen werk
,,Hoe onderhou ik mijn bloemen" uitg. De Rooie Anjer).
Wij willen het in de toekomst niet meer meemaken dat een ge
wezen bloemenfee al wat groen is, haat. Zoals wij er eentje
kennen van Oilsjt, die in het centrum woont. Deze recente ex-
fee is ondertussen geëvolueerd, onder druk van de midden
stand waarschijnlijk, tot feeks, ze weigert, JA WEIGERT I,
bomen voor haar deur te laten planten. „Omdat ze er zoveel
last van heeft".
Tis straf, maar het is zo. Zij weigert koppig, enige boom voor
haar deur. En bomen zijn toch de bloemen van de stad Wij
willen haar naam dan ook niet te grabbel gooien aan onze
lezersmassa om de goeie reden dat we de schuld niet willen
krijgen dat morgen een of ander groenkomiteefreak een aan
slag pleegt op haar eerbaarheid (nou, ja) of haar gevel gaat vol-
schiideren met bomen. Of erger nog, met de bevrijding „hem
haar af" staat te roepen. Wij zijn nu eenmaal één beschaafde
generatie. Wat van vele generaties vóór ons niet kan gezegd
worden. (Zie „Vaderlandse Geschiedenis en de Katechismus"
uitg. Bosmans)
Dus, Margootje, liefkind, zet de beuk erin (letterlijk en figuur
lijk) en plant onze straten vol bloemen en bomen (Zie „Power
Flower". Uitg. De Hippe Vogel). Want anders zullen we je
moeten terecht wijzen en verbannen naar een oord dat alleen
de Stalinisten kennen. Waar naar het schijnt duizenden ijs
bloemen bloeien en het gras plat en bruin ligt onder kilometers
dikke sneeuw. Herinner je je aardrijkskunde maar I Ziberije
noemen ze het, geloof ik. (Zie de nieuwe dikke „Larousse
Ency").
Maar als het waar is dat Margootje-met-haar-dertig-titels, onze
laatste Bloemenfee is, dan zal dit wel niet moeten gebeuren.
Dan zullen we haar na één jaar geen veeg uit de pan of een
dikke blaam moeten geven, zoals aan onze eigenste ex-fee.
Iemand met zoveel titels moet van wanten weten. Wij zijn er
dus gerust in I Ons gebeurt niets meer.
Met de bloem in de mond scheuren we nu naar een ander ijzer-
sterk onderwerp. (Zie „1001 ideeën vnor een sterk kursiefje".
Uitgeverij Limburg
Jan Raapzaad.
Van de autovrije Sint-Jorisstraat was er
blijkbaar niemand gekomen om te kla
gen. Wel waren de marktkramers, de
Grote Markters en vooral de Zoutstra-
ters ruim aanwezig. De secretaris van
de dekenij, ene meneer De Sutter, ver
telde dat niemand van hen tegen de
autovrije markt was, maar wel tegen de
vorm er moeten namelijk nog auto's
op en over de markt mogen rijden
De vragen, maar vooral de slogans die
dan door het publiek geuit werden,
toonden aan dat niemand eigenlijk wist
hoe de vork in de steel zat, de plannen
waren amper gekend of verkeerd ge
ïnterpreteerd. ledereen verdedigde - bang
voor het nieuwe - fanatiek zijn eigen win
kel Uit sympathie voor de zomerkar-
naval van de Koolstraat zette iemand
geen terrasjes buiten tijdens de am-
bachtsmarkt (10 sept. jl.) maar een
andere was kwaad omdat de Nieuw-
straat vóórging om ingericht te worden
als wandel-winkelstraat (autoarm) ten
opzichte van de Zoutstraten.
Een ex-bloemenfee die geen boom op
zes meter van haar gevel duldt, midden
standers die het plots tot ter dood opne
men voor marktkramers (alsof die zich
zelf niet kunnen verdedigen! omdat ze
zélf niet genoeg argumenten tégen een
autovrij centrum hebben, en groepen
minachten die (volgens hen) niet koop
krachtig zijn „Oudjes op banken, daar
verdienen we niets aan". Moeten die di
rect naar 't reservaat „Schoolkinderen
die hun huiswerk verwisselen en hippies
die hun veters daar zitten toe te knopen".
Vergeten de speelgoedzaken, de schrijf
gereiwinkels en kinderboetiekjes dat die
grote groep „schoolkinderen" hun klan
ten zijn Dat er in de Zoutstraat alleen
al een aantal gespecialiseerde zaken zijn
waar die „hippies" hun kledij kopen
En zelfs al kochten ze niks, er zijn in
Aalst meer schoolkinderen, en meer
oudjes dan handelaars en de Grote
Markt is van IE DE RE EN
De middenstanders vergeten dat het
centrum niet alleen een reuze-groot-wa
renhuis is waarin de auto's gemotori
seerde caddy's zijn, maar dat het cen
trum ook een culturele plaats is, waar
tentoonstellingen en opvoeringen plaats
grijpen waar een bibliotheek is ze ver
geten dat dat centrum ook een sociaal
centrum is, waar de mensen elkaar ont
moeten. Alles is niet keiharde business,
zoals een zaalroeper die „schalks" maar
met minachting vreesde dat er wel eens
gevrijd zou kunnen worden op de rust
banken (lustbanken) van de Grote Markt.
Of zoals zij, die oudere mensen als eco
nomisch onnuttig afschrijven en geen
leefbare stad wensen en het verschil niet
weten tussen Hopmarkt en Houtmarkt,
omdat ze zelf ergens op een dikke villa
tussen het groen wonen
Winkeliers, die zo kortzichtig zijn dat ze
denken dat het stadsbestuur het crite
rium, de karnavalstoet, de foor en een
brandweerdoorgang over de Grote Markt
vergeten zijn, doen er goed aan zich
eerst eens behoorlijk te informeren en
na te denken alvorens in het offensief te
gaan tegen een plan waar het grootste
gedeelte van de Aalsterse bevolking ach
ter staat. En daar kunnen ze zich niet
vanaf maken met het foefje dat de stads-
enquête van voor een paar jaar, vervalst
zou zijn. Waarom hebben ze dan hun
standpunt niet uiteengezet, en meege
daan aan die enquête Niet dat alles
probleemloos is de enkele midden
standers, die het probleem van de lang-
parkeerplaatsen naar voren brengen,
zien de zaak wel raker.
Dat de zekerheid moet bestaan dat geen
enkele marktkramer zijn plaats verliest
na de werken, is maar logisch maar dat
is een praktisch probleem dat op te los
sen is.
En dat de Markt één jaar 'n bouwwerf
wordt, brengt ongetwijfeld problemen
voor de middenstand mee, waaraan zo
veel mogelijk moet gedacht worden.
Maar het is belangrijk dat de Aalstenaars,
gebruikers en genieters van de Grote
Markt en het ganse centrum, in groten
getale - én met luide stem - de hande
laars eens duidelijk kunnen maken dat
zij niet de koningen zijn in de stad,
maar wel de klonten I