srwGAMEEN-
ÈnrtP,PEUjKE
fOCIAUS-nscHE
SuTeS een]
^^SS^VA^ONFEKTIt
ARRONofsSEMENT AALST
350 Me'nSEN WERKLOOS^
gPEN BRuzf
- VIES OILSJT_-_VIES_OILSJT - VIES OILSJT - VIES OILSJT - VIES OILSJT
EEN BROK
MENSELIJK LEED...
ENKELE
BEDENKINGEN BIJ
DIT DRAMA
DE STAD AALST
leverteen
^bvaatgebiedte1
- VIES OILSJT - VIES OILSJT - VIES OILSJT - VIES OILSJT - VIES OILSJT - VIE
-
Door een frauduleus failliet van de
firma Starcoat (volgens de pers zou
de Heer Liebermann voor 145 mil
joen valse fakturen en invoerbrie-
ven hebben ingediend bij drie Bel
gische banken) dreigen een tiental
kleine konfektiebedrijven in Zuid-
Oost-Vlaanderen de put in te gaan
een -vijftal liggen in Brakel, één in
Ronse, twee in Zottegem, één in
Haaltert en één in Sint-Lievens-
Houtem.
Samen met Germain De Rouck heb
ben wij zowat het gehele gebeuren
meegemaakt als één harde brok
menselijk leed, als één van die vele
bewijzen van hard Vlaams wroeten
om erte komen, als één van die vele
om zijn kop boven water te houden
tot men - als men denkt geslaagd te
zijn - de klap van de hamer krijgt en
niet meer weet van welk hout pijlen
maken. En dan hoopt men dat het
wonderzal gebeuren och arme, het
gaat „slechts" over een putteke van
26 miljoen... en als we samen naar
Brussel gaan en de minister haalt
die uit zijn brandkast... dan kunnen
we verder werken en blijven onze
350 mensen in dienst... het Waalse
staal heeft onlangs wel 40 miljard
gekregen om een nog veel grotere
put te vullen...".
En zo trekt men naar Brussel en
moet er horen van minister Eys-
kens dat dit alles niet zo gemakke
lijk gaat, dat er eigenlijk voor derge
lijke gevallen in de wetgeving niets
voorzien is en men ten hoogste een
goedkope lening zou kunnen krij
gen (a 6 in plaats van 10% met de
mogelijkheid de terugbetalingen af
te trekken van de belastingen wat
tenslotte zou neerkomen op een
lening van 3 nadat ieder geval
afzonderlijk goed onderzocht ge
worden is. De ministerdoetzijn best
om het te doen slikken, hij gaat zelfs
persoonlijk met de bankdirekteurs
bellen. Men praat een beetje heen
en weeren wordt dan met de zachte
hand aan de deur gezet. De „au
diëntie" is voorbij...
1) We leven in ons land nog altijd in
een financiële jungle, waar be
paalde mensen met miljoenen of
miljarden kunnen en mogen
goochelen ten koste van de men
sen, die met werken hun brood
moeten verdienen.
2) Onder deze mensen verstaan we
niet enkel de werknemers (die
zeker in het grootste aantal zijn
350 I) maar ook de werkgevers
(wat de syndikaten wel eens
schijnen te vergeten), die ten
slotte dank zij hun hard wroeten,
doorzettingsvermogen en risiko-
nemen er in geslaagd zijn hun
atelier uit te bouwen en een aan
tal mensen (tussen 1a 50) werk
te geven. En zij zijn het nog altijd
die zorgen voor het werk...
3) Bewezen werd door deze ge
beurtenis dat deze kleine werk
gevers tenslotte ook uitgebuit
worden (ze krijgen 5.000 fr. voor
een mantel die er tienduizend of
meer wordt verkocht), dat ze on
voldoende worden beschermd
en in de meeste gevallen ook
weinig ingelicht zijn om zich be
ter te beschermen.
4) Er zou een beter beschermings
systeem en begeleidingssys
teem moeten worden uitgewerkt
voor de kleine en middelgrote
ondernemingen in Vlaanderen.
Daar waar het voor de grote be
drijven bestaat (is de Belgische
wetgeving niet hoofdzakelijk op
de Waalse industrievorm afge
stemd blijven de kleinere
meestal in de kou. Door gebrek
aan wedersamenstelling van het
beroepskapitaal (en het gaat hier
toch slechts over een goede
twintig miljoen) worden een 350
werknemers werkloos, wat aan
de staat toch ongeveer 4 miljoen
per maand kost aan werkloos
heidsvergoedingen. In afwach
ting van een juridische uitspraak
zouden door een waarborgfonds
dergelijke gevallen soepel die
nen te worden opgevangen.
5) Een solidaire houding van de ver
schillende ateliers tegenover
hun werkgever (de firma Starcoat
en de banken) is hoogstnodig
deze houding o.a. in verband met
de juridische bijstand is slechts
zeer laat tot stand gekomen.
Het gaat niet op hier te blijven'
jammeren maar de koe bij de
horens te pakken en zich te ver
dedigen met alle middelen waar
over men in onze jungle beschikt.
En ook hier voelen we een schrij
nend Vlaams te kort aan. Men
fluistert dat een Waalse firma
(Salik) met tientallen miljoenen
werd geholpen. We zullen het
onderzoeken... maar als hetwaar
is, waarom dan die tien Vlaamse
niet
VUJO - arr.-Aalst
(BSP, ABVV, Bond Moyson)
Kameraden,
We richten dit schrijven tot u om te
vragen in te gaan op de oproep die
de Jong-Socialisten onlangs aan u
hebben gericht in verband met de
jaarlijkse 1-mei betoging.
Hun voorstel was tweeledig
a) Enerzijds stellen zij voor dat de 1-
mei betoging van 19 79 zou wor
den ingericht door alle arbeiders
verenigingen en partijen die er
aan wensen deel te nemen.
b) Anderzijds stellen ze voor dat de
praktische uitwerking en finan
ciële lasten zouden worden ge
dragen door de inrichtende ver
enigingen (volgens te bepalen
kriteria). Dit zou volgens hen in
houden dat BSP, KP, RAL, AMA-
DA, ACV, ABVV, Christenen voor
het Socialisme, Werkgroep Ar
beid, EVA, Sociale Dienst Gastar
beiders, elk onder eigen vaan
del op hun dag SAMEN naar bui-
VIES OILSJT - VIES OILSJT - VIES OILSJT
ten zouden komen.
We hebben ons ten eerste ver
heugd over deze oproep van de jon
gerenorganisatie van de BSP en
hebben dit geïnterpreteerd als een
duidelijk teken van de geest van
openheid die er binnen de BSP is
beginnen waaien sinds Karei Van
Miert de leiding van de partij op zich
heeft genomen. Ze kaderen trou
wens hun oproep in dit streven naar
meer openheid van hun partij.
Net zoals heel wat leden van de
andere bovengenoemde organisa
ties, zijn de meeste van onze leden
aktief syndikaal militant in het ge
meenschappelijk vakbondsfront.
We vinden het echter niet voldoende
van op te stappen achter de vlag van
een syndikaat of ziekenfonds. Im
mers zo vertoont de betoging geen
progressieve eenheid. Dit beeld zal
enkel slechts zichtbaar worden in
dien alle bovengenoemde organisa
ties onder hun eigen vlag kunnen
mee stappen.
Een 1-mei betoging in de vorm van
een eenheidsbetoging van alle pro
gressieve krachten van het Aalster-
se kan misschien een eerste belang
rijke kleine stap betekenen naar de
hoogst noodzakelijke progressieve
frontvorming in Vlaanderen. Tenge
volge van de steeds verder schrij
dende regionalisering en de daar
mee gepaard gaande dreiging van
een CVP-staat in Vlaanderen is het
immers de hoogste tijd dat alle pro
gressieven blok gaan vormen, zon
der daarom hun eigenheid te moe
ten opgeven.
In de hoop op een gunstig antwoord
zenden we u onze kameraadschap
pelijke groeten.
Namens de RAL-afdeling Aalst
Michel MARKEY, secretris
Hoe ongeloofwaardig deze titel ook
kan lijken, het is werkelijkheid. Op
de info-avond door onze werkgroep
georganiseerd te Gijzegem op 30
"anuari 1979 wezen wij op het feit
lat het kasteelpark in deze ge-
neente dank zij ons bezwaar gro
tendeels als natuurreservaat op het
igewestplan aangeduid werd. Wij
Jdachten dat dit gebied hierdoor
Ivoor de toekomst beveiligd was te
gen mogelijke milieuschendingen.
De feiten op een rijtje
Enkele dagen vóór het verschijnen
van het K.B. dat het gewestplan
Aalst definitief bindend maakt
(30/5/1978) verleent Stedebouw
Oost-Vlaanderen een gunstig ad
vies aangaande de aanvraag van
een dokter uit Aalst tot het bouwen
(in de aanvraag VERbouwen) van
een villa in het bijzonder waardevol
natuurgebied naast het kasteelpark
aan de Dr. De Cocklaan te Gijze
gem.
De aanvraag werd ingediend als
ombouw van een bestaand gebouw
genaamd „orangerie". Dit gebouw
is sedert tientallen jaren ongebruikt
en was oorspronkelijk bedoeld als
een soort gebouw voor het kweken
van planten. Bij ons weten werd het
NOOIT als woongelegenheid ge
bruikt.
In de loop van de maand juni 1978,
dus vlak NA het verschijnen van het
K.B. houdende vastlegging van het
Gewestplan Aalst, geeft het stads
bestuur op haar beurt de toelating
tot bouwen.
Dit ondanks het feit dat men wist dat
het K.B. dit gebied, dat rijk is aan
fauna en flora en van een grote
ornitologische waarde, voorzag als
reservaatgebieddat de stad moest
weten dat het NIET om een om
bouwing d.och om een bestem
mingswijziging ging en dat men er
zeker kon van zijn dat de weerslag
van deze toelating katastrofaal voor
het betrokken reservaat zou zijn.
Wij stellen dat de stad de gelegen
heid voor het grijpen had om een
hele sliert mogelijkheden te vinden
om een met redenen omkleed nega
tief advies uit te brengen terzake EN
DE BOUWTOELATING TE WEIGE
REN. Dat deed zij echter NIET.
Ter staving van onze argumentatie
reeds heeft de betrokkene ook de
toelating gevraagd om daarenbo
ven nog een 15-tal bomen te rooien
in dit gebied.
Na de hoog bouw te Gijzegem, nude
teloorgang van een reservaatge
bied de Aalsterse apotheose van
het jaar van het dorp te Gijzegem.
Werkgroep Leefmilieu-Aalst
Lid van RALDES v.z.w;
Stationsstraat 11 9
9322 Gijzegem-Aalst
Zaterdag 24 maart jongstle
den ontving Valère Fouquaert
de Aalsterse persprijs.
Daarmee wordt hij de derde
die deze prijs in ontvangst
mocht nemen. 1977 was het
de heer Courteaux, 1978 de
heer Ghysens, allebei vooral
bekend om hun historische
bijdragen over Aalst.
Uit zijn gelegenheidstoe
spraak lichten we de belang
rijkste passages.
Vooreerst dank ik zeer hartelijk de
journalisten van de persbond „De
Verstandhouding" voor de vriende
lijke attentie mij te willen bedenken
met hun jaarlijkse prijs voor de
meest verdienstelijke figuur van
Aalst. Ik ben nuchter en realistisch
'genoeg om deze onderscheiding
niet alleen met het traditionele kor
reltje maar met een flinke schep
zout te nemen. Er zijn zeer zeker in
deze stad nog meerdere figuren die
verdienstelijker zijn dan ik. Daartwij-
fel ik geen sekonde aan. Ondanks
dit is de persprijs voor mij een echte
morele opkikker geweest. De vlam
van het entoesiasme stond op een
zeer laag pitje, klaar om volledig uit
