VIES -OILSJT - VIES OILSJT - VIES OILSJT - VIES OILSJT - VIES OILSJT - VIES OILSJT - VIES OILSJT - VIES OILSJT
VIES OILSJT - VIES OILSJT - VIES OILSJT - VIES OILSJT - VIES OILSJT - VIES OILSJT
(e doven. Er werd binnen SODIGA
uren gepataverd over opdoeken,
ontbinden en in faiiliet gaan. ik had
mij er bij neergelegd als een lam dat
men ter slachtbank leidt om in bij
belse taal te spreken. Mijn strijdbijl
was al lang begraven. Ik was zeer
moe. Ook de hardste vechtersna-
tuurkomt wel eens op de bodem van
zijn krachtenreservoir. Is dit te ver
wonderen Gedurende bijna vijl
jaar heb ik als kleine David moeten
vechten tegen méér dan één Go
liath. Maar hoe ongelijk de strijd ook
was, ik heb hem niet ontweken. Ik
heb de strijd gestreden. De strijd
voor de bevrijding en ontvoogding
van de gastarbeider. De strijd voor
recht en gerechtigheid. De strijd te
gen rassenhaat, uitbuiting en onder
drukking. De strijd tegen het kerke
lijk establishment dat weinig begrip
toonde voor mijn inzet voorde gast
arbeider. De strijd tegen de poli
tieke machthebbers en beleidsin-
stanties, die niet marcheren zonder
stemmenvoordeel. De strijd tegen
de vreemdelingenpolitie, tegen de
anonieme logge administratie en
bureaukratie. De strijd tegen het fi
nancieel spook. Geen wonder dat ik
bij zo'n uitputtende strijd aan opge
ven dacht. De toekenning van de
persprijs is mijn redding geweest. Ik
kreeg weerzin om verder te doen. Ik
kreeg weer smaak in plannen ma
ken, in nieuwe initiatieven, in orga
niseren en aktiveren. Ja, dat alle
maal dank zij die persprijs. Boven
dien zat er nog een gunstiger gevolg
vast aan die persprijs. Op een ogen
blik dat bepaalde mensen zich met
een bijna sadistisch genoegen ver
kneukelden in de aangekondigde
begrafenis van SODIGA werd Aalst
overspoeld door een vloedgolf van
steengoede persartikelen, die SO
DIGA in de schijnwerper plaatsten
en haar werking bekend maakten bij
een breder publiek. Op maandag 26
februari werd zelfs op BRT 1 in de
uitzending van Mensen en Dingen
breedvoerig het standpunt van SO
DIGA toegelicht in verband met de
gezinshereniging. In plaats van de
begrafenis van SODIGA beleefden
we haar tweede geboorte, een door
braak uit de onbekendheid naar de
publieke belangstelling. Moest ik
eens een prijs kunnen geven aan het
beste persartikel over SODIGA het
zou een uiterst moeilijke keuze zijn,
een bijna ondoenbare zaak. Tenslot
te werden de persmensen zo en-
thoesiast over het werk van SODIGA
dat ze besloten ook een financiële
aktie te voeren. Ik voel mij vandaag
een beetje machteloos bij het zoe
ken naar woorden om mijn dank
gezegd te krijgen. Op de tweede
plaats dank ik beeldhouwer-kunst
schilder Mare De Bruyn voor het
kunstwerk dat hij tot leven gebracht
heeft bij gelegenheid van de pers
prijs.
Naar mijn gevoel steekt er een diep
menselijke boodschap in dit werk.
Maar Mare, ik wil je nog voor iets
heel anders danken. Als ik daaraan
denk dan word ik een beetje ont
roerd. Ja, ik dank u voor uw prachtig
monument van Priester Daens. Ik
weet niet of het uw wens is dat hij
staat waar hij nu staat. Eén ding
weet ik wel. Hij kan niet beter staan
dan waar hij nu staat om de dood
eenvoudige reden dat men er niet
naast kan kijken. Als men er niet
naast kan kijken, dan kan men ook
niet naast zijn boodschap, die men
niet tot zwijgen mag brengen, die
men moet laten doorklinken tot in
onze tijd. Ik hou van Priester Daens.
Ik leef met hem. Elke keer als ik zijn
monument voorbij rijd met de wa
gen, praat ik wat met hem. Ik zeg dan
zoiets als „ja, kameraad, 't is niet
gemakkelijk. Jij hebt het ook onder
vonden wat het is te vechten voor de
kleine mens. Zij hebben jou ook
meer dan één loer gedraaid. Zij heb
ben jou ook uit hun kerken uitgeran
geerd. Wij vechten dezelfde strijd".
„Jij hebt in jouw tijd in de omgeving
van je eiland Chipka het miseriebe-
staan van de kleine mens gezien.
Moest jij nu nog onder ons wonen jij
zou zeker en vast in de omgeving
van datzelfde eiland Chipka die tien
tallen Turkse en Marrokaanse gast
arbeiders zien rondlopen. Jij zou er
ook iets aan gedaan hebben". Nu
staat er op je monument „Slaaf
noch bedelaar mag de arbeiders
zijn. Hij moet een vrij en welvarend
man wezen". Er had evengoed kun
nen staan „Slaaf noch bedelaar
mag de gastarbeider zijn. Hij moet
een vrij en welvarend man wezen".
Bedankt Mare omdat je deze bood
schap van Priester Daens bij mij
levend houdt.
Tenslotte wil ik deze danklitanie
eindigen met een hartelijk dank aan
alle medewerkers van Sodiga zon
deronderscheid. Hun inzet, hun toe
wijding, hun enthousiasme waren
voor mij een steun en een aanmoe
diging om ondanks alles op de barri
cade te blijven.
En dan denk ik dat wij allen een
gezamelijke taak hebben de jour
nalisten met hun pen, de kunste
naars met verf, klei of marmer, de
medewerkers van SODIGA in hun
sociale aktie. Ik kan deze gezame
lijke taak niet beter verwoorden als
met de oproep van Louis Paul
Boon :„Schop de mensen tot ze een
geweten hebben". Schop ze totdat
ze het definitief hebben afgeleerd
onrecht in stand te houden, onder
drukking, uitbuiting en rassenhaat
te kultiveren. Wij allen, wie we ook
zijn moeten ons inzetten voor een
leefbaarder stad, een stad met een
hart, met een hart vooral voor de
kleinen en de zwakken, voor hen die
uitgerangeerd zijn en niet meetel
len. Wij moeten ons inzetten voor
een stad waar er geen bordjes meer
zijn met „défendu aux étrangers",
een stad waar géén enkel mens
meer is die alleen maar plichten
heeft en geen rechten, een stad
waar geen kansarme buurten meer
zijn zoals die waar ik woon, een stad
waar het leven niet wordt aangetast
door giftige uitwasemingen van fa
brieksschouwen, een stad waarin
iedereen als mens aan zijn trekken
komt, waar alles gericht is op de
volwaardige ontplooiing van de
mens, vooral van de kleine mens, die
er ereburger moet zijn een stad
waar iedereen zijn deel krijgt van de
welvaartskoek, waar iedereen een
zinvol werk heeft en een behoorlijke
huisvesting, een stad waar alle ge
zagsdragers, kerkelijke en burgerlij
ke, over de verschillen van ras en
stand heen, over de verschillen van
godsdienst, ideologie of politieke
kleur elkaar de hand reiken en sa
men rond dezelfde tafel gaan zitten
om wars van alle eigenbelang te
werken in dienst van de mens. Of dit
dan gebeurt vanuit een kristelijke
inspiratie of vanuit een socialisti
sche maatschappijvisie heeft geen
belang. Bij mij gebeurt het vanuit de
twee, die heel best kunnen samen
gaan. Maar ja, deze toekomstdroom
is blijkbaar nog niet voor morgen of
overmorgen. Het doet er niet toe. Als
we maar op het einde van ons leven
kunnen getuigen ik heb deze stad
wat mens-vriendelijker, wat mens-
hartelijker achtergelaten dan ik ze
bij mijn geboorte gevonden heb. Er
is voor ons allen nog werk op de
plank. En de boer Hij ploegde
voort I
VIES OILSJT - VIES r
Geachte Dames, Heren,
Nog steeds bestaat in de wereld het schandaal van
de klandestiene abortus. Vrouwen lopen het risiko
van blijvende verminking en van de dood, doordat de
wet, de staat, de kerk hen het recht op abortus in
goede medische omstandigheden ontzegt. Vrouwen
hebben nog steeds niet het recht zelfstandig te
beslissen over het al dan niet hebben van kinderen in
de door hen gewenste omstandigheden.
Ook in België zijn er minstens 20.000 tot 30.000
vrouwen per jaar die een abortus laten uitvoeren. Dit
gebeurt ofwel in de klandestiniteit, dus in levensge
vaarlijke omstandigheden, ofwel in de enkele abor
tuscentra en in de socialistische klinieken in Brussel
en Wallonië, ofwel in het buitenland. Zeker 10.000
Belgische vrouwen kregen in 1978 een medisch
veilige abortus in Nederland.
Reeds jaren ijvert de vrouwenbeweging voor de
afschaffing van de repressieve abortuswetgeving.
Maar de regering en het parlement blokkeren de
toestand. Na het verslag van de Ethische Kommissie
werd de kwestie van zwangerschapsonderbreking
verschoven naar het parlement.
Tijdens de voorbije legislatuur dienden 3 vrouwelijke
BSP-parlementsleden het zgn. „Wetsvoorstel Detiè-
ge" in, dat „abortus wil schrappen uit het strafrecht".
Abortus is dan een medische ingreep, gewoon op
aanvraag van de vrouw uit te voeren. Ook de KPB
diende een gelijkaardig wetsvoorstel in.
De BSP heeft het schrappen van abortus uit het
strafrecht in zijn verkiezingsprogramma opgeno
men. Steeds meer mensen zijn van mening dat de
vrouw zélf over een zwangerschapsonderbreking
moet kunnen beslissen.
Uitgaande van de reële noodsituatie waarin jaarlijks
duizenden vrouwen hun leven riskeren,- zijn er in
Brussel en Wallonië abortuscentra opgericht of zijn
er klinieken waarde ingreep in medisch of psychisch
verantwoorde omstandigheden wordt uitgevoerd
dooreen groep van dokters en begeleidsters. In deze
centra worden de vrouwen tegen terugbetalingsta
rief geholpen, worden ze ingelicht en gemotiveerd
voor een goede en veilige antikonceptie, want abor
tus is inderdaad maar een noodoplossing.
De namen en adressen van deze centra zijn reeds
meerdere keren vrijgegeven of in de aktualiteit ge
bracht
St.-Pietersziekenhuis, Hoogstraat 322,
1000 Brussel, tel. 02/538.00.00.
Aimera TU.L.B., Avenue Jeanne 38, 1050 Brussel,
tel. 02/649.86.47.
Collectif Contraception, Avenue des Celtes 34,
1040 Brussel, tel. 02/ 736.13.14.
Plan F., Fraiteurstraat 10, 1050 Brussel.
Centre d'lnformation et de Planning Familial, Wel-
doenstraat 51, 1170 Brussel, tel. 02/ 673.39.34.
Institut Provincial de Gynécologie et d'Obstétri-
que, Chaussée de Charleroi, 5000 Namen, tel.
081/22.39.23.
Clinique Louis Caty, 7420 Baudour,
tel. 065/64.23.51.
Collectif Contraception, Rue Villette 47, 4000
Luik (gesteund door de Socialistische kliniek).
Willen wij dat de situatie in België daadwerkelijk
verandert, dan zal er druk moeten uitgeoefend wor
den op het parlement. Maar daarnaast is de behoefte
aan het verkrijgen van medisch verantwoorde abor
tus voor iedere vrouw (dus niét de peperdure klan
destiene) enorm groot, ZEKER IN VLAANDEREN.
Steun aan het socialistisch wetsvoorstel MOET
VERDER GAAN DAN EEN VERBALE STEUN-VER-
KLARING.
Netzoals de arbeidersbeweging voor haar eisen niet
heeft gewacht op nieuwe wetten maar zélf aktie is
gaan voeren, zo zal er voor de schrapping van
abortus vanaf NU AKTIE nodig zijn.
Wij vragen dan ook DRINGEND dat UW ZIEKEN
HUIS, aangesloten bij een socialistische mutualiteit
of openbare instelling, zou BESLISSEN OVER TE
GAAN TOT MEDISCH VERANTWOORDE ZWAN
GERSCHAPSONDERBREKING met goede psychi
sche begeleiding en nazorg en dit op eenvoudige
aanvraag van de vrouw.
Ook vragen we Uw daadwerkelijke STEUN aan re
gionale abortuscentra waar dit in dezelfde goede
