2
8
■li
VicS OILSJT^ViES^ILS^ VlÈS OiLSJT -_VjES 01LSJT_- IES OILSJT - VIES OILSJT - VIES OILSJT - VIES OILSJT
AKTSE
GUATEMALA
VERZUILING
GOEDKOPE
RESTAURATIE
STUDIEREIS
HANDLEIDING
VOOR STADS WERK
LIEDEN
DEZE MAAND HOE
VERVANG IK EEN
GEBROKEN RUIT OP
EEN SPEELPLEIN
VOORBEREIDING
UITVOERING
HET O.C.M.W.
REAGEERT...
DOPLOKAAL
ftü
Uit
SCHEPEN
BLOMMAERT IS
GERUST IN DE
VOLKSGEZOND
HEID
'üi
WEG HEILIGE
GEESTKAPEL
REDDEN WAT ER TE
REDDEN VALT
!J>f
-
iiiiS::: Mna
Ü1
BOSWEG,
WEG BOS
VIES OILSJT - VIES OILSJT - VIES OILSJT - VIES OILSJT - VIES OILSJT - VIES OILSJT - VIES OILSJT - VIES OILSJT
Sinds twee maand terug uit Guate
mala, na een onderbroken werkpe
riode van 14 jaar, had priester-mis
sionaris Guido De Schrijver uit Lede
heel wat te vertellen aan de leden
van Oxfam Wereldwinkel en de
adoptiegroep van Amnesty Interna
tional Aalst'op vrijdag 3 augustus in
't Fabrieksken.
Guatemala is een Middenameri-
j kaanse republiek met aan zijn
j noordgrens Mexico en aan de zuid-
grens Honduras en El Salvador.
Drie maal zo groot als België telt het
zeven miljoen inwoners (ruim 60
Indio's, de overigen zijn kleurlingen
en een zeer klein percentage blan-
I ken).
Van de derde tot de negende eeuw
na Christus was er het Maya-rijk,
daarna kwamen andere indianen-
volkeren het land binnen. Vanaf
1524 wordt het land ontdekt, bezet
err gekoloniseerd door de Spaanse
Kroon en Kerk. Onafhankelijk wordt
I het in 1821. De huidige president
R.L. Garcia werd in 1978 verkozen
I door 9 van de drie miljoen kiesge-
1 rechtigden.
Er zijn een twintigtal Indiaanse ta
len, waarvan een drietal grotere. De
officiële taal is het Spaans. 90
van de Indio's zijn echteranalfabeet
I en niet-Spaanssprekend. 2 groot-
grondbezitters hebben bijna alle
vruchtbare gronden in handen.
Totale werkloosheid treft 20 van
de bevolking, terwijl 50
tijdelijk werkloos is. In 1974 is 1,6%
van de aktieve bevolking lid van een
vakbond.
Uitvoerprodukten zijn koffie, ka-
toen, nikkel, rundsvlees.
Als parochiepriester bij de campe-
sino's op het platteland heeft Guido
De Schrijver gedurende veertien
jaar de moeizame bevrijdingsstrijd
I van de onderdrukte boerenbevol
king meebeleefd. De repressie
i wordt steeds harder tegen iedere
vorm van werkelijk of vermeend ver
zet van de bevolking.
Zo bijvoorbeeld heeft Amnesty In-
I ternational in de periode juni '77 -
I juni '78 driehonderd gevallen van
vermiste of ontvoerde personen
kunnen noteren. Amnesty Interna-
tional voert het ontbreken van of
ficiële kommentaar op de moorden
j en ontvoeringen aan, als bewijs dat
j de regering onverschillig staat te-
genover de dagelijkse rapporten
j over marteling en verdwijning. De
„status van vermiste" lijkt een ge
rieflijk redmiddel te zijn om toepas-
i sing van wettelijke voorzieningen te
j voorkomen. In de bevrijdingsstrijd
spelen basisgemeenschappen,
I vakbonden en coöperatieven, naast
de guerrillagroepen, een overheer-
i sende rol.
In de godsdienst zoeken de Indio's
veeleer een beschutting tegen de
ongenadige repressie. De buiten
landse priester (er zijn heel weinig
roepingen onder de plaatselijke
katholieken) wordt aanvaard als
iemand die door zijn handelingen
de gemeenschap bescherming
brengt. Guido De Schrijver wond er
I geen doekjes om „zieltjes winnen"
is een ideaal van wie hier vertrekt
als men in solidariteit echter leeft
met het uitgebuite volk, komt men
j vanzelf tot een radikaal opteren
j voor rechtvaardige politieke en eko-
nomische strukturen. Als model van
:_basisorganisatie kwamen de coö
peraties ter sprake nl. Fedecoca-
gua, de coöperatie van kleine kof
fieboeren, waarvan de Oxfam We
reldwinkels koffie afnemen en aan
bieden samen mét informatie in de
wereldwinkels. Gesteld werd dat
deze coöperatieve meer en meer
verstrikt dreigt'te geraken in de re-
geringspolitiek die door steun aan
de coöperatieve de vakbondswer
king wil verlammen. Onze steun
moet dan ook meer uitgaan naar
onafhankelijke coöperatieven die
nog écht hervormend willen optre
den.
Tenslotte belandden we bij de
vraag wat kunnen we van hier uit
doen aan het verkrachten van de
mensenrechten in Guatemala?
Guido stelde voor regelmatig de
Guate-nieuwsbrief {verschijnt twee
maandelijks) te lezen en de erin
voorgestelde aktie op te volgen.
Ook Amnesty International zal vanaf
deze maand starten met een inter
nationale kampanje tegen de veral
gemeende repressie in Guatemala.
Bij die gelegenheid zal door de
plaatselijke adoptiegroep van Am
nesty International Aalst een open
bare briefschrijfavond worden ge
organiseerd.
ledereen die iets konkreet wit doen,
kan dan brieven schrijven naar de
Guatemalteekse regering om uitleg
te vragen over de schending der
mensenrechten in haar land. De ak
tie heeft plaats in Jebrin, Begijnhof
1, Aalst, op donderdag 20 septem
ber a.s., vanaf 19.30 u. Er wordt
gezorgd voor een informatiestand
over Guatemala, met boeken en pro-
dukten uit de Wereldwinkel".
VAN LIERDE LUK
WERELDWINKEL AALST
p.a. CSV 't Fabrieksken
Burchtstraat 20
9300 AALST
Een paar nummers geleden belicht
ten wij de belachelijke officiële aan-
plakpanelen in Aalst. We opperden
toen de idee van aanplakZUILEN.
Ondertussen staan er drie op de
markt. Betonnen rioolbuizen, die
vertikaal opgesteld werden. Een
voorstel uit een ander Vies Oilsjt-
nummereen echte zuil kost inder
daad een slordige 100.000 frank
(zonder indirecte verlichting). Wij
hopen uit de grond van ons hart, dat
hevig voor onze stad klopt, dat de
zuiltjes zich spoedig zullen verme
nigvuldigen over het ganse grond
gebied onzer gemeente.
Maar wat moeten wij, de wanhoop
nabij, vaststellen Dat de drie
prestigetorentjes op de Markt nog
slordiger behangen worden dan de
aluminiumborden. Door de beëdig
de stadsplakker worden de gecen
sureerde affiches door en over el
kaar, schots en scheef (niet schuin)
tegen het beton gekletst. Aankon
digingen verdwijnen onder nieuwe,
weken vóór de aktiviteit in kwestie
plaatsvindt.
Bij het aanschouwen van zo een
rommel buigen wij eerbiedig het
ontblote hoofd voor de sluikplak-
kers, die lelijke blinde muren versie
ren en tenminste de tact hebben
affiches van hun collega's niet te
overplakken.
In Aalst heeft de anarchie meer orde
dan de overheid.
JL
Ter gelegenheid van de Jaarbeurs
werd het herenhuis „Kapiteintjes"
aan de Vesten van nieuwe roodwit-
roodwit doeken voorzien. Het be
treft hier NIET de goedgekeurde
restauratie van 19 miljoen.
Tijdens Aalst-Kermis maakte het
voltallige stadsbestuur, vergezeld
doorde stadsontvanger, een studie
reis naar Australië om er van de
kangoeroes te leren hoe men nog
kan verder springen met een lege
beurs.
Om bezuinigingsredenen kreeg al
leen de burgemeester een chauf
feur in luxewagen mee. De overige
schepenen werden in een R4-tje
van de dienst personeel geperst,
wat heel wat perikelen veroorzaak
te omdat ze allen een andere rich
ting uit wilden.
Ze konden pas weg toen de limou
sine van Louis hen op sleeptouw
nam.
Eerst trekje je niets aan van doorde
telefoon gedikteerde afmetingen,
die monitoren van tegenwoordig
meten toch verkeerd.
Na drie dagen stuur je iemand om
de ruit te komen opmeten, 's Ande
rendaags stuur je iemand om de
stopverf uit te kappen als die een
mankementje aan het houtwerk
constateert, keert hij terug naar zijn
basis en stuurt later een schrijnwer
ker. Eenmaal deze geweest is (en
twee nageltjes ingeklopt heeft), kan
de glazemaker weer aan het werk.
Als deze bij het verder verwijderen
van de stopverf een stukje hout
uitklopt, kan de timmerman weer
aflossen om wat plamuur aan te
brengen.
Je draagt met tweeën een ruitje van
30-60 cm, laat die op het speelplein
achter en gaat dan de stopverf ha
len.
Vooraleer het glas in het lattenwerk
te zetten, roep je tegen alle aanwe
zige kinderen dat ze geen putjes in
de stopverf mogen maken. Het kind
dat daaraan nog niet gedacht had,
weet nu wel beter I
Je plaatst de ruit en vertrekt.
Dit procédé duurt een zestal dagen.
Maar dan niet openlijk. We hadden
het in ons vorig nummer over de
aanwervingspraktijken van het
O.C.M.W. waar ook partijpolitieke
belangen voorgaan op de belangen
van honderden patiënten.
Begin juli, nieuwe afgestudeerde
sociale assistenten, werd dan toch
maar uitgekeken naar iemand om
de leemte in de sociale dienst op te
vullen.
Ons schrijven zal daar zeker niet
vreemd aan zijn. Wellicht waren er
toch weer geen kandidaten van ei
gen kleur want men zag zich ge
noodzaakt de werkaanbieding te
presenteren bij iemand van katho
lieke huize... of is het gedwongen
objectiviteit misschien
We hadden het vroeger reeds over
de erbarmelijke toestand van het
doplokaal. Van alle diensten zoals
b.v. bevolking, burgerlijke stand,
enz... is dat de minst verzorgde. Het
stadsbestuur blijkt dus weinig
respect te hebben voor werklozen.
Maar niet alleen is het lokaal onver
zorgd, ook de reglementeringen
worden niet toegepast. Het is ver
plicht de uren van de stempelcon
trole buiten aan te brengen zodat
ook buiten de openingsuren de
werklozen kunnen zien wanneer zij
naar de controle moeten komen.
In Aalst hangtditbinnen opgesloten
en wie toevallig vergeet wanneer de
controle is, staat voor piet snot.
Wij wachten op reaktie...
L.„v,: V:
\l\.'
Sedert januari 1977 (de installatie
van het nieuwe gemeentebestuur)
is de commissie van volksgezond
heid nog niet bijeengekomen. De
leden ervan zijn wel gekend maar
blijkbaar vinden de betrokken sche
pen en de voorzitter van deze com
missie dat er over volksgezondheid
niets te zeggen valt of misschien
zelfs dat eral te veel overgeleuterd
wordt.
Telkens er aan een of ander histo
risch dak van de stad geprutst
wordt, gebeurt er iets. Meestal on
aangenaam om vertellen. Zo brand
de het vorig eeuw in het Belfort, na
de Tweede Wereldoorlog in de Sint-
Martinuskerk.
En nu in de Heilige Geestkapel. Een
ongelukje tijdens het werk, noemt
men zo iets. Sommige omstanders
maakten de nogal cynische opmer
king dat het merkwaardig goed op
tijd kwam, dit brandje.
Details zelf hoeven wij onze lezers
niet meer te geven de kranten
hebben het hele geval uitvoerig be
schreven. Wij beperken ons dus tot
één typisch Aalsters detail.
Rechtover de kapel bevinden zich
de diensten van de heer Roels,
schepen van o.a. Kuituur. Nu zou
den wij het logisch gevonden heb
ben dat datgene wat uit de brand
gered werd, naar die diensten toe
gedragen werd. Dat was niet zo ver
en daar stond alles (voorlopig) toch
veilig.
In de plaats daarvan echter trok
men met het Mariabeeld uit de nis
aan de voorgevel naar het politiebu
reau. Daar stond het plaasteren
beeld zeker in veiligheid. Merk
waardig is dat onderweg de twee
bijhorende vaasjes „verloren" wer
den. Waarschijnlijk een Aalstenaar
die nog een veiliger plaats wist.
!i
•":T, *i
■tf
Sb
Van 1 tot 7 oktober richt minister
Galle de week van het bos in. Dan
moet „de weg naar het bos" (o.a.
Gerstjes en Osbroek worden ge
opend.
Wordt later de weg door het'bos
geopend of is het bos dan al weg
CLLT'
