delyfdwang. Hetwoord is aen M. Liénart,
die tegen het wetsontwerp ingeschreven is.
M. LIÉNART. Mynheeren, ik kome zoo
even terug uit Aelst, waer ik myne kiezers
heb geweest raedplegen over het ernstig
vraegstuk die ons onledig houdt, en kan
niet verzwygen dat ik hen zeer tegenstrydig
gevonden heb aen de afschaffing des lyfs-
dwangs.
M. MULLER. Zou het my veroorloofd
zyn u te onderbreken, om u te vragen hoe
het met de gezondheid gaet van M. uwen
vader, de bankier?
M. LIÉNART. Met mynen vader gaet
het zeer goed, ik bedank u (op zxjdedat
den duuvel uhale, daermée is geheel mvn
redevoering om zeep.) Ja, Mynheeren,
Aelst zou met afschrik en droefheid ver
nemen dat de kamer de waerborg des lyfs-
bcdwangs zoo nuttig, zoo onontbeerlyk
aen den cerlyken, treffelyken en regtzin-
nigen handel, zou afschaffen.
M. MULLER. Vergeve het my, dat ik
u nogmaels onderbreke M. Liénart. Het is
om u te verzoeken, by de eerste gelegen
heid, myne complimenten te doen aen M.
uwen vader, de bankier.
M. LIÉNART. Ik zal er niet nalatig aen
blyveuM. Muller, (lerzyde) Die vervloekte
wael doorsteekt my 'tliert met zyne beleefd
heden). Ik zeg, Mynheeren, dat het open-
baer gevoelen die hervorming verstoot.
En inderdaed, wie vraegt ze? Ten zyde
opgeslotene of gevangene der Kleine Kar
melieten Ik vraeg eens of het waerdig der
kamer zou zyn, rekening te houden der
verlangen zulker lieden.
M. HARPAGON. (In de Tribunen).
Dien jongeling spreekt sterk wel.
M. LIÉNART. Men beschouwd ge-
mcenelyk de lyfsdwang en men draegt hem
voor als ecnen maetregel tegenstrydig aen
den schuldenaer. Welke dwalingDe lyfs
dwang integendeel is eerder ingerigt ge
worden in het belang van den schuldenaer
dan in hel belang van den schuldeisscher.
M. BOUVIER. Dat is straf!!!?
M. LIÉNART. Ongetwyfeld, M. Bou
vier. Verondersteld eens dat de lyfsdwang
afgeschaft zy. De schuldenaer verzekerd
van zyne vrvbeid, zal de minste moeite
niet meer aenwend°n om zynen ontwa
penden schuldeisscher te voldoen. De
gerustheid, welke die hervorming te wege
moet brengen, zal hem onvermydelyk,
tot de luiaerdy, de ledigheid, moeder aller
ondeugden henen leiden.
DE VADER GRANDET. (In de Tribu
nen.) Zeer wel, zeer wel, bravo, bravo.
M. LIÉNART. Terwyl de lyfsdwang,
integendeel, waeragtig zwaerd van Damo
cles boven het hoofd des sehuldenaers ver
heven, hem noch rust, noch stilstand geeft,
zoolang hy zynen schuldeisscher met ka-
pitael en intresten niet zal voldaen hebben.
Daerishel souverein en heilzaem uitwerk
sel des lyfsbedwangs, en ik herhael het dat
het heel ten voordeele des sehuldenaers is.
M. BOUVIER. Ja. macrhoebetaeld hy?
Hy stopt een gat om er een veel grooter
te openen.
MLIÉNART. Wat raekt dit den schuld
eisscher? Is den schuldeisscher niet gelyk
Vespasianus, hy vraegt niet van waer het
geld komt, men betaeld hem, en dat is al
wat hy vergt.
METTEN DEN DIEF. (In de Tribunen.)
Dat is juist, als ik geld heb, myne sehul
denaers vragen my ook niet waer ik het
gehaeld heb.
DE GEVANGENE DER KLEINE KAR
MELIETEN. Miserere nobis.
M. LIÉNART. Laet ons wrel oppassen,
houden voet by stek, dat geene onbedachte
beweging van medelyden ons overhrle.
DE GEVANGENE DER KLEINE KAR
MELIETEN. Miserere nobisou
oudhaim
mm ououou
dha...immm.
M. LIÉNART. Zoowel als iemand heb
ik medelyden met de netelige positie der
slagloffers van de woekery...,maer
laet ons niet vergeten dat de woekery ook
nog eene vryheid is.
MM HARPAGON, GRANDET. SLOK-
AL, METTEN DEN DIEF. Bra™, bravo
MM. HARPAGON en SLOK AL. Laten
wy een uitlegsken met ons vieren doen,
om dien warmen voorslaender van ons
stieltje met een geschenk te bezetten, 't is
toch een zoo doorstralend, buitengewoon
en toegenegen manneken.
M. SLOKAL. Dat gedagt heb ik reeds
lang gehad. Wat zoudetgy zeggen indien
wy, by voorbeeld, hem eenen schoonen
exemplaer van het strafwetboek, in men-
schenvel gebonden, aenboden dat ware
toch wel een gedenktecken van hooge vol
doening en kiesche voorkeur, niet waer?
M. GRANDET. Dat zou allerbest zyn,
maerditzou schroomelyk veel geld kosten!
METTEN DEN DIEF. Ik ken eenen
armen duitsch, vader van een braef huis
gezin, die my volgeern een ecrlyk stuk van
zyn vel zal verleenen, om de vernieuwing
van een wisseltje die hy my onderteekend
heeft, te bekomen.
M. HARPAGON. Zeer wel; maerwy
zouden misschien zyn wisselken moeten
endosséren.
MEITENDENDIEF. Gyzytzoodwaes
of beest niet. Bovendien ik ben zeer gerust,
de eene of andere bloedverw ant zal leggen
op den valdag. Betaeid elk een tournéeken
van paters vaetjen, ik zal u het vel binnen
dc acht dagen afleveren.
DE ANDERE. Zoo gezeid zoo gedacn.
DE VOORZITTER. Stilzwygendheid
in de tribunen. Het woord is aen M. Tho-
nissen.
M. THONISSEN. MM. ik heb naer
Hasselt niet geweest, ik, om aen myne
kiezers te vragen, wal hun dunkt over de
wet des lyfsbedwangs. Ik heb myn geweten
en myn gezond oordeel geraedpleegd. Ik
heb de feilen nagespeurd, en ik kom u
zeggen, zonder my te bekreunen noch met
het gevoelen myner magtgevers, noch des
gene myner party, dat de lyfsdwang eene
onnoodige, afschuwelyke of abominabele
wet is.
DE OPGESLOTENE DER KLEINE
KARMELIETEN. Hourah voorThonissen:
HARPAGON. Dien min heefteen slecht
gelaet opik zou hem voor geen duit be
trouwen.
METTEN DEN DIEF. Een oud gazet-
schryver, is dat niet genoeg gezegd.
M. THONISSEN. Eene abominalie
Want de schuldenaer heeft maer een regt:
het geen van zich te doen betalen: en de
schuldenaer doen achter de grendels zetten,
dat is voorzeker niet zich betalen. Eene
onnoodige abominalie, daerden treffelyken
handel zich schaemt totdieafschroomelyke
handel wy ze zynen tocvlugt te nemen.
SLOKAL. Dien man heeft geen hert.
M. THONISSEN. Ten gronde, degene
die de lyfsdwang voorstaen, weten maer te
wel dat de belangen van den koophandel
in de zaek niet ingewikkeld zyn. Het geen
zy eersten vooral willen is dat de lyfsdwang
hun de middel verschaffe om de gazelschry-
vers benauwd te maken. Dat men de lyfs
dwang handhave tegen de gazetschryvers
en datmen hemafschaffevoorde andere,zy
zullen al gauw in hunne handen vryven,
en zich voor zeer voldaen achten, voor de
eenvoudige reden dat de Lynxen er hunne
oogen zouden by verloren hebben.
M. LELIÈVRE. Niemand heeft dit
gezegd.
M. THONISSEN. Men zal zich wagten
dit te zeggen. Men verkiest groote zinsne
den uit te galmen over de weldaden der
vryheid van de drukpers. Dat klinkt en
staet uittermate wel, maer in der waerheid
de vrye drukpers boezemd hier meer af
schrik als liefde in.
M. LELIÈVRE. Indien dit zoo ware?
M. THONISSEN. Welnu, indien het
zoo is, MLelièvre, hét spyt my het u te
moeten zeggen: mier den afschrik dat de
vryheid der drukpers aen zekere poliliekp
mannen aenjaegd, heeft myns dunkens.
zeer vele gelykenis, met den afkeer dat de
dieven hebben voor de wel verlichte
straetlanieerns.
M. DE VOORZITTGR. Ik denk, niet
M. Thonissen dat het uwe oogwit zy deze
vergelykenis te verpersoouelyken?
M. THONISSEN. In 't geheel niet M.
de Voorzitter, ik laet aen de snottige de
zorg over zich zelve te snutten.
M. DELAET (te Antwerpen). 'T is gelyk
Zie daer eene beraedslaging dat ik zeer,
zeer, zeer wel doen niet hy te woonen, en
op myn ecnigheid mag ik nu zeggen, die
niet schurft is schrabt zich niet
EENE IIATELYKHE1D.
Of de voerman van een schuit en schip op de
zelfde wyze in een woord, gevormd word en of
men zoowel acAi/itrrals schipper mag zeggen weten
wy niet, maer 't geen eenieder weet en allen
weldenkende mensch hoogst afkeurt, is dat zeke
ren voerman van een schuit, met zeer vuile waren
moet geladen zyn, om bv het bezoek eencr oude
ziekelyke brave dame haer eene nieuwe winst
te gaen aenkondigen, zeggendeWederom al
eenen liberael te minder. En men bemerke dat
de overledene eenen regtzinnigen vriend van
Vaderland, God, Kerk en Menschen was. Zulke
schuiter stinkt en doet walgen.
Aelst, drukkery van C. DE WOLF.
