menschdom te kennen gaf.
'S avonds om 9 ure werd er lieni eene luister
rijke serenade gegeven door de Amis Constants
die heel de stad op de heen zette en, voor de woon
van onzen algemeen geachte medeburger, de lucht
van voldoeningskreten deed weêrgalmen.
Zullen wij dit adres,- en», onzen lezeren kunnen
modedcelen?
Klerikale belangen in plaats van
lands beliuigen
liet kan niet anders zijn, of de lieer Malou
moet renen diepen afkeer gevoelen voor zijne
partij. Eene meerderheid heeft verplichtingen
na te komen, die de oppositie niet heeft- rechte!
van de algemeene belangen van hel land, moei
■een gouvernement, in zekere gevallen maatre
gelen aanbieden, die enkel ecnige bijzondere
belangen krenken de meerderheid moet zich
-afvragen of de maatregelen in zich zeiven goed
zijn en of de voordeelen, die het land er uit
zal trekken, grooter zijn dan de ongemakken
die er uit voortvloeien. In dit laatste geval moet
een volksvertegenwoordiger niet aarzelen den
voorkeur aan het algemeen belang te geven.
De klerikale meerderheid redeneert geheel
anders. Dat een maatregel nuttig of zelfs nood
zakelijk zij, dat kan haar niet schillen. Al wat
zij vraagt en berekent is hel volgende hoeveel
stemmen zullen wij verliezen als wij de ontwer
pen stemmen die ons zijn onderworpen hoe
veel stemmen zouden wij winnen als wij ze ver
werpen dat is de cenige studie der klerikalcn.
Miljoenen en miljoenen geven als men ecnige
stemmen kan winnen om eene klerikale depu
tatie te redden als het moet zijn zou men hel
land arm maken. Voor het algemeen belang en
voorde schatkist zouden zij zich geene enkele
opoffering getroosten. Voor den paus dat ware
iels anders: maar voor België, niets. Men kent in
de rangen der meerderheid niets dan het kiesbe-
lang en het is daaraan dat alles opgeofferd wordi.
liet is ecu echt schandaal. De ministers be
klagen dit mogelijks inwendig» maar zij doen
niets om liet te beletten,zij zijn met onmacht ge-'
slagen. Soms laat M. Malou door een gebaar
of een woord zijn ongeduld blijken. Hij moet
bijzonder aangedaan zijn door wat er voorvalt.
Aldus verwerpt men zijne ontwerpen op de
stokerijen hel eene na het andere. Hij is ver
plicht geweest liet eerste ontwerp in te trekken.
Het tweede voldeed ook niet en hij bracht er al
wederom wijzigingen aan; maar de klerikale
meerderheid, ziende dat er daar w ederom ecnige
stemmen mede te verliezen waren ofschoon de
schatkist er profeit hij vond, heeft dal laastc
ontwerp in de middenseklic op nieuw verwor
pen.
andere dingen zien, wij zijn nog een jaar van de
kieziugen het is in den aanstaande zittijd dal
men de vruchten zal kunnen kennen,die een kle
rikaal bestuur medebrengt. M. Malou is van nu
af reeds verschrikt, het aanslaande jaar zal hij
beschaamd zijn.
HIER EN DAAR.
De ergste achteruitkruipers der wrerold zijn onte
gensprekelijk de uItramontanen.Enkele landen en
niet allen de geringsten genieten het onwaardeer
baar geluk die troep in hun midden te zien groei
en en bloeien. Frankrijk, alias de Zon der be-
I, schaving is er leelijk door geteisterd en het
glorend licht er door verdoofd. Na het meer dan
gematigd bestuur van Thiers vlijen de Fransehen
zich stilletjes neder op een mollig dons beschermd
door een groot zwaard zonder kleur. Hoe zalig de
eerste natie der wereld met den omzendbrief
van minister Beulé aan de prefecten Depersuif-
koopen el de opstellers zullen er duiten bij
winnen. Mag een gouvernement dat geld aan de
mensehen laat winnen, niet op eenieders achting
aanspraak maken ?Overigcns zal de zaak Ranc ook
het hare bijbrengen aan de eerekroon der tegen
woordige Fransehe regeering.
En Spanje dan Leve Spanje Twee fraaie
schouwspelen in eene lijst Don Carlos en zijne
ridderenschaar een een ridderlijk iets de heer
SantaCruz langs den oenen kant en drie ver
anderingen van ministerie op één dag langs den
anderen^ Onbetaalbaar die latijnschc volken?
Stippen wij hier eene uitzondering aan. Het ou
de Italië schijnt zich tegen den algemenen latijn-
schen ondergang (e willen beschutten. Sedert 's
lands eenheid en de inneming van Rome voorna
melijk pogen de Italianen zieli van den ecuwen-
langen priesterdwang te ontvoogden Hoe zal alles
afloopen? Wij hopen goed, en wij worden in die
hoop verstert door een overzicht der huidige om
standigheden. Evenwel vooraleer wij een breed
voerig oordeel over Je kloosterwottui velen,
zullen wij de gevolgen er van afwachten.
In Duitschland staan de zaken,wat het ullramon-
tanismo betreft, doorgaans op don zelfden voet.
Veel woede en machteloosheid. Maar in Zwitser
land daar is de toestand van dag tot daa: meer ge
spannen. Do strijd van het Staatsbestuur, do pro
testantenen oud-katholieken tegen de ultramonta
nen heeft eene andere questie wederom op het
tapijt gebracht: de herziening der grondwet. Men
wordt ct den Statenbund moedeen wenscht er
ce.tr Bundesstaat op te richten, welker hervor-
post. Hij ontving, hij zijne aankomst, de herte
lijke gelukwenschingen van geheel liet perso
neel der kerk. De stoelman, de oudste, bood
hem de taart aan en ontknoopte de servet, liei
zijnde over hel heerlijk zicht der goedkleurigd
gebakken korstjes.
Hij verbleekte en moest zich aan de tafel vast
grijpen wilde hij niet in onmacht vallen liet
plateel was ijdel, de taart was verdweenen een
algemeene kreet van verbaaslheid steeg uit-aller
monden men verloor zich in gissingen toen
eensklaps al de jonge misseJieners het beeld
van Si- Hieronimus aantoonden geleie en mi-
zelingen der taart waren aan zijnen mond ge
plakt
Al de ander heilige die in processie altijd
medegaan en aldaar in achting geplaatst worden)
droegen kenleekens aan handen en mond alsof
ook medegeëlen te hebben twee engelkcns,
voortkomende van liet een of liet ander kerkor-
neinent, en die in eenen hoek onder de. tafel la
gen, hadden nog elk een stuksken taart in han
den en hunne aanzichtjes waren ook mei gelei
beklad
De miss alienors, al zich de duimen aflekken-
de. zegden dal het een mirakel was, en iedereen
v» as van gevoelen dat het wel zou kunnen waar
zijn. fntusschen is het feit aan de liooge geeste
lijkheid hekend gemaakt en men wacht nu oj»
antwoord om een bedevaart in te richten ten
einde dit schitterend mirakel te vereeuwigen
(De Toekomst ran IJ peren).
Dat gaat verre
«De Corriebe d'ell Umbrta, een te Perugia
verschijnend blad, meldt dat de abdis van het kla-
rissen-klooster te Gubbio tot drij maanden gevan-
genistraf is veroordeeld tor zake van verva'schinir
van openbare documenten. Zij heeft namelijk de
namen van nonnon, die reeds eenige jaren dood
waren, op de statenderinhaarkloo-storlevende zus
ters bij voortduring vermeld, ten einde zich de
jaargelden der overledenen toe te eigenen b
ming groote voordeelen inhoudt en wel voorna-
M. Malou oogst nu de vruchten in van zijn
jiestuurslelsel. Geen polilir ke debatten meer,
heeft Hij gezegd, hij zijne aankomst aan hel ge-
.zag. geene discusien meer die ons verdeden.
Laat ons zaken doen, niets dan zaken. hij
heeft Bijgevolg onderhandelingen aangeknoopt
waarvan de uitslag vernederend is geweest voor
hel land en de leden der meerderheid hebben
hem opdien weg gevolgd.
Dat de klerikale kiezers subsidiën vragen om
het even waarvoor, zij zullen ze bekomen; voor
al bedreigt uwe vertegenwoordigers van voor
hen niet meer te stemmen en gij zult gelukken.
Het schouwspel dat de meerderheid ons aan
biedt is hartverscheurend. Hel moet erg gesteld
zijn met (ene partij, om op die wijze Ie moeten
jTgecjen.
En het is nog niet ten einde. Van den eenen
kant verkwist men het geld der schatkist en van
den anderen kant belet men de hervormingen
die de schatkist moeten voeden. Men zal nog
mei ijk betreffende de gerechtelijke eenheid voor al
de Zwitsersche kantons.
Andere belangrijke feiten doen zich op indesta.
ten van den keizer van Oostenrijk. De vrees voor
het ultramonfanismo heeft eene verzoening te
weeg gebracht tusschen Hongariërs en Croatcn,
Bravo voor de wijze man nen die zulk oen' geluk
kigen uitslag bekomen hebben!
Welaan hier gaat het goed, daar slecht. Als wij
zeggen sleiht, is het met het oog op cenige he-
dendaagsche toestanden, die veel" te weuscheri la
ten, maar toch, zelfs iu Frankrijk, isnogniet alle
redding onmogelijk geworden. Integendeel.
(l'olkslnianq.)
"Vog ©en nieuw mirakel
i)e kerkbedienden gingen den naamdag van M.
den Deken vieren, door hem eene magnifieke
taart aan te bieden.
Op den gewensöhlen dag werd de taarle in
de sakristij gebracht en geplaatst op eené tafel
tusschen twee vazen met boukets.
Het w as des morgends vroeg, en iedereen die
zijn hoofd in de sakristij stak haalde smakelijk
de aangename lucht door den neus, met eenen
Ah wat riekt dal hier goed
De koraals en missedieners waterlandden ook'
cn gingen insgelijks hunnen neus steken tegen
de witte servet waarin men het plat teel met de
taart geknoopt had.
Op het gewoon uur dat M. den deken de sa
kristij binnen kwam was iedereen op zijnen
keld ol' Itcnicl
Hoe dc zielen herders het op de werelsehe goe
deren gemunt hebben, blijkt weeral eens te meer
nit den volgenden brief.
Jleer Opsteller,
In mijn hoedanigheid van familielid en erfge
naam van wijlen den heer pastoor Maximiliaën
Moreels te Beirendrecht, aldaar overleden op 19
dezer, kwijt ik het mijnen plicht uwe gewoone
vyel willend beid in te roepen, ten einde de zoo tal
rijke lozers van uw geëerd blad oekend te maken,
dat na de plechtige begrafenis mijns ooms, welke
plaats had maandag 23 laatstleden, er aan de erf
genamen kennis gegeven werd van het testament
door den testament uitvoerder, koster der paro
chie, vreemdeling aan de familie, en dat gemeld
testament om zoo te zeggen geheel ter onzer groo
te verbazing en verontwaardiging ten zijnen voor-
deele luidde.
Merkt wel op, heer opsteller, dat mijn oud-oom
sedert .10 jaren op gezegde parochie heerseht, dat
hij altoos spaarzaam was en nooit het minst aan
gaande geldkwestie verwaarloosde.
Niettegenstaande wist niemand der familie oh-
geveer het beloop zijner fortuin, doch twijfelen
wij niet zoo min als het algemeen gedacht der
dorpelingen, of dit fortuin moet aanzienlijk zijn.
Het testament maakt onze familie en echte
bloedverwanten eene onbeduidende kleinigheid in
verdeeling, terwijl gezegde koster, vreemdeling,
in bezit gesteld is der gaansche fortuin of nalaten
schap van roerende en onroerende goederen, goud,
zilver, juweelen, actiën, mobelier, kerkgewaden,
in een woord van alles wat mijn oud-oom toebe
hoorde en aan de familie toekwam.
Ten slotte dezer kennisgeving kan ik mij niet
wederhouden ook te melden dat al de leden der fa
milie na het afloopen der plechtigheid cn kennis
je,
I
