eene schadelooslelling voor !e dragen aan de
ministers van den kalholijken eeredienst toege
staan, voor de goederen die aan de Roomsche
kerk door de onweutcling ontnomen werden.
Eenige dagen geleden riep de Courrier de Brux-
elles dit argument in om den maatregel te ver-
reclilveerdigen waarbij men de jaarwedde van
M. Deschainps zou veriioogcn om rede zijner
verheffing lot de weerdiglieid van kardinaal.
Ware de kerk r og in bezit der goederen die haar
eertijds toebehoorden, men zou dus moeten ge
loven, volgens de katholieke bladen,dat M. Des-
champ en al de andere der kalholijke kerk in
die eigendommen eene aanzienlijke fortuin zou
den gevonden hebben voor hun persoonlijk ge
bruik. Het. is maar in dien zin dal men voor
die prelaten op eene schadelooslelliug zou kun
nen aanspraak maken.
Indien de uitgestrekte rijkdommen aan de
kerk gebleven wa^en, wij wederleggen het niet,
M. Deschamps en de prelaten zouden zich he
den in de weeldrige gesteldheid bevinden waarop
de kalholijken w ijzen, en die zij zoo bitter be
treuren voor bun zeiven; zij hebben reden om
dien vroegeren weeldrigcn stand te betreuren,
want bezaten de bisschoppen nog die groole rijk
dommen, de dagbladen die zij slichten zouden
iu eenen meer bloeienden toestand verkeeren;
het is dus niet in 't belang der kerk maar uit ei
gen baatzucht dat de kalholi.ke dagbladschrij
vers liet zoogezegde recht der geestelijkheid ver
dedigen. Doch w ij verslaan de zaak anders en
houden staan dat de inkomsten der kerk welke
de prelaten zieii toeeigenden, om in hunne le-
veuswijzp, hunne pracht en weelde met de we.
reldtijksehe souvereinen te wedijveren een
schreeuwend misbruik daarstelde.
Volgens de leer van christus welke de kerkvaders
onderwezen,in de kerkvergaderingen als kerkwet
doorgegaan,werden de eigendommen der geeste
lijkheid hel erfgoed der armen. De kerk was er
de eigenaarster niet van, maar had die rijkdom
men onder haar toezicht oiw ze uit te deelen aan
de noodlijdenden. De hoedanigheid van pries
ter, bisschop of kardinaal gaf geen recht op een
■deel, weJkdaoig ook,van de erfgoederen;hel gees
telijk ministerie moet kosteloos uitgeoelend
worden, leerden de kerkvaders, en geen geeste
lijke mag er iels van genieten iu ge.val hij in de
armoede niet verkeert.
De H- Hijeronimus leert dat de mindere- geeste
lijkheid maar van de kerkgoederen mag genieten,
wanneer zij ann is.dal zij er maar mag van ne
men genoeg orn zich vau de naaktheid eji van
den honger te beviijden. Die vaderleer werd
kerkwet door de kerkvergadering van Antiocïuis,
die afkondigde dat de bisschop de uitdeeler <der
kerkinkonislen zou wezen om er de armen inec'e
ter hulp te komen, en om aan zijne eigene nood
wendigheden te voldoen,indien hij in nood was.
De kerkwet werd staatswet onder Justinius.
Hij zegt dat de geestelijken zich nietsmogen toe
eigenen van hetgeen aan de kerk gegeven is en zij
maar tot de w eerdiglieid hunner bediening ver
beven worden in dc hoop dat zij hun eigen erf
goed zullen opofferen om hunne noodlijdende
broeders bij te staan.
BERICHT AAN M. DESCHAMPS.
De bisschop die de kerkgoederen voor zijn
eigen belang gebruikte, bedreef in de oogen der
kerkvaders een grof schelmstuk en meer nog
dan een schelmstuk, bij beging eene heilig schen
ding.
VADER JULIUS POMÈRE ZEGT NOG
Men ziet hoe verre onze ullrnmontanen van
de ware Christusleer afwijken, wanneer zij
voor de priesters en de preiaieu en laatst voor
Al. Deschamps, vette jaarw edden vragen in ver
goeding van belgeen aan de kerk ontnomen werd,
omdat deze er een slecht gebruik van maakte.
Volgens die verhevene Christusleer,mogen de
priesters, de bisschoppen enz, niets bezitten.De
kerkgoederen behooren den armen toe.
Men moet bet bekennen met rijkdoaimen
voor hunne prelaten te eischen. volgen zij de
voorschriften der kerk niet, maar zij volgen de
leer die zij zelf altijd in pratijk stelde.
Dc misbruiken door Jen H. Hijeronimus aange
haald werden scbrceuwender naar mate de rijk
dommen der kerk vergrootten.
Die klachten en die vermaningen maakten gee-
nen indruk op de gemoederen der geestelijkheid,
want in de 14° eeuw schreef Cléniangés
Zoo verre waren de zaken gekomen, als de
kerkvergadering van Latrun zich verplicht zag
maatregelen te nemen, om een einde te stellen aan
de overdreven pracht der prelaten,en zij stelde
vast dat de aartsbisschoppen voorlaan in hunne
bezoeken ten hoogste maar 40 a 50 peerden zou
den hebben, de kardinalen 33, de bisschoppen
20 a 50, de archidiakers 7, de dekens en hunne
onderlioorigen
't Is misschien lot dien voor hen gezegenden
lijd dat onze prelaten zouden willen terug kee-
ren, 't is misschien op die voorrechten dat zij
willen aanspraak maken 't is misschien die
voorbeeldige levenswijze die zij betreuren
wanneer zij gestadig klagen over de miskenning
hunner rechten,over de onrechtvaardigheid der
w etten die paal en perk stelden aan hunne alom
overheersching
KATHOLIJK ONDERWIJS.
Het is alle dagen wat nieuws met dat onderwijs
en zelden wat goeds.
Onze lezers weten hoe dikwijls wij al gedwon
gen geweest zijn, tegen do misbruiken en inge
wortelde kwalen op te treden.
Men zou een heel boek maken met de gruwelen
van allen aard die, in alle katholiekelanden,
soortgelijke scholen bevlekt hebben.
Wij denken het zelfs onnoodig er op aan te
dringen.
Nu hebben wij vandaag weeral iets dat wel zoo erg
niet is als de gewone schelmstukken, maar dat
toch eens te meer aantoont welke geest het onder
wijs der broêrkens bezielt.
Men schrijft uit Argenteau (Frankrijk) dat al
daar eene daad van brutaal geweld gepleegd werd
door eenen broeder der Christolij ke leering op den
persoon van den jongen leerling Davis, aan zijne
zorgen toevertrouwd. In een oogenblik van woede
heeft deze broeder, heel woest van aard. een been
van het arme kind mei eenen voetstamp gebroken.
Om de rechtvaardige verontwaai diging der ouders
tot be laren te brengen, heert rader overstehun,
zegt men, geld, beddegoed en linnen aangeboden.
Iedereen begrijpt genoeg wat opspraak deze zaak
doet ontstaan.
Dit herinnert ons zekere broerkens van Belgie,
die hunne leerlingen met bretellen onder de armen
aan haken ophingen.
En zeggen dat er nog ouders zijn, die... Enfin,
Ons Heere moet zijn getal hebben.
HEILIGE DUITEN.
In vergelding der milloentjes welke het godzali
ge Belgie elk jaar regelmatig naar Romen op
stuurt heeft de paus «ewaardigd ons met de benoe
ming van oenen kardinaal te vereeren en te beloo-
nen.
Wij zouden zeker door het bespreken dezer
benoeming de vreugdo niet willen stooven welke
do blijde mare aan de opstellers van den Bien Pu-
Mie doet smak jn was het niet dat men te dezer ge
legenheid nogmaals zoo als in 't voorgaand»,
een krediet aan de Kamers zal vragen ten einde
de kosten der benoeming van den nieuwen kardi
naal te betalen.
M. Sterkx genoot jaarlijks van wege bet staats
bestuur eene jaarwedde van dertig duizend franks-.
negen duizend franks meer dan een minister
Daarbij werd er hem vijf en veertigduizend
franks toegestaan voor installatie-kosten, dit is
onder andere, voor reis en verblijfkosten en voor
't geven van geschenien(t)cn almoesere.
Nota bene die geschenken worden te Rome uit—
gedeeld even als de almoesen de armen van ons
lind krijgen niet eenen rooden duit.
En waarom zijn wij gehouden al die onkosten te
betalen
Men heeft ons gezegd tijdens de bespreking van
het krediet aan wijlen M, Sterkx verleend om
dat wij et belang bij hebben een vertegenwoordi
gen te Rome bij het Sacre Collége te bezitten.
Dit was de reden, de groote reden welke M. De
Theux, alstoen minister, liet gelden. Welk dit be
lang mag zijn gaat ons verstand te boveu wij
liebbon gezocht zonder te vinden Wij bezitten
reeds te Rome meer dan wij noodig hebben wi j
hebben eenen gezant bij den Paus. dit is, bij eenen
vorst zonder land of volk waartoe heelt Belgie
nog eenen vertegenwoordiger in het Sacré-Col-
lége s van doen
Een kardinaal is een bediend» benoemd door ee
ne vreemde overheid en gansch enuitsluitelijk
ter beschikking dier overheid. In welk land wordt
een vreemde bediende met het geld van den Staat
onderhouden en betaald Als Rome gebiedt is hij
gehouden te gehoorzamen en lijdzaam te gehoor
zamen voor hem staat boven do koning de Pans,
en boven de wet de encyclieken en syllabussen. En
wie weet niet dat bij onze instellingen en vrijhe
den, reeds zoo dikwijls te Rome verwezen en ge
doemd, als t ongelukken en plagen moet
aanzien, ze gevolgenlijk moet bestrijden en be
vechten. Zulks is zijne plicht als rechtgeloovige
en als kardinaal, en alles geeft ons de verzekering
dat hij aan zijnen plicht niet te kort zal blijven.
Én 't is voor zulken man dat men het gelag te Ro
me gaat betalen en dat men jaarlijks eene gift van
dertig duizend franks zal stemmen
Ziedaar wat wij niet aarzelen eene nuttelooze
verkwisting te noemen. Er bestaat niet eene ge
zonde of gegronde rede om het stemmen van zulk
krediet te wettigen.
DE VOLKSKAMER,
Na weeral een vancanciekeii van eenige weken,
heeft haar taak van afbreking van al wal goed
en voordeelig is beginnen voorttezetten, met het
wetsontwerp over de afschaffing der koophan
delskamer.
M. Woeste, die bet geboerle van Aalst en
omstreken vertegenwoordigt, is met een verslag
voor de pinne gekomen waaruit afgeleid moet
worden dat liet slechts uit polilieken baal. en
bijzonderlijk om dat de koophandel kamer van
Antwerpen de vrijmaking der schelde met bui
tengewone leesten gevierd heeft, in welke den
naam van den liberalen minister M. GH. Rogier
naar verdiensten verlieineld werd.
En na eene dusdanige bekentenis komt de mi
nister M. d'Aspremont-Lynden zijn spijt uit.
drukken, om dat de Kamer er politieke inzich
ten in ontdekt. Ohj de huichelarij is dan bet ee-
nigstc wapen waarvan de klerikalen, van den
laagsten tot den verbevensten, zich moeten be
dienen, om hunne gewrochten te doen doordrij-
De kerk, zegt Julius Pomère,beloont Jiare ministers
maarzij wil ze niet behandelen als loonbedienden,lij be
paalt zich met in hunne noodwendigheden te voorzien
om ze te beletten onder het werk, waarvoor God al
leen de looner is te bezwijken.
c Want de bisschop en al de andere geestelijkheid
moeten, volgens de voorschriften van den apostel, zich
bevredigen met het voedsel en de kleeding die de na
tuur niet kan onlbeeren
lletgten eens aan God opgeofferd werd, wordt zijn
eigendom, dit met andere handen aanraken dan met
de gene der liefdadigheid, der mildheid, der gematig-
heid en der spaarzaamheid is eene hetligsehending.
De offranden aan God gedaan worden nadien zoo ge
heiligd als de gewijde vaten dei outaars, en het is
niet min een schelmstuk van ie tot wereldsche pracht,
om niet te zeggen tot de gierigheid of den hoogmoed
te gebruiken
De bisschoppen, zegt hij, spreken gelijk de aposte
len, eu leven gelijk dn prinsen van de eeuw; zij predi
ken de armoede en liet kruis *an Jesu» Christus aan,
en tij verluchten naar de ijdelheid en liefde der we
reldsche vermaken
De rustplaatsen der prelaten, zegt den H Domini-
cus, zijn rijker en prachtiger versierd dan de autnars
der tempels; de plaatsen waar het aanbiddelijk kruis
van Jesus-Christus berust,zijrt min prachtig dan degene
waar die praalzuchtige ministers hunnen slaap nemen.
De bisichoppen, welke hunne zuinigheid alleen kan
aanbevelen, zoeken eene valsche en verrachtelijke glo
rie, in do pracht hunner tafel, in de rijke stoffen en
pelsmantels welke maar gezocht zijn om hunne zeld
zaamheid en den hoogeu prijs die zij er aanbesteden.
De bisschoppen zetten nauwelijks den voet in de
kerk; zij brengen den dag op de jacht, de feesten en
spelen door. De kanonikken denken slechts aan hunnen
buik en zoeken het geluk van het leven in de wulpscb-
heid gelijk de zwijnen van Epicurus. Wat zeggen van
depriesters? Al degenen die het werk in afschrik heb
ben, nemen de soutane en slijten hun leven in de on
matigheid en de wulpschhcid.
